چکیده امروزه، نظریه پردازان آموزش و محققین دریافته اند شناخت خوبی از کلمات همچون دانستن گرامر برای برقراری ارتباط لازم است. یکی از جدیدترین روش هایی که در زمینه آموزش کشف کردند تلاقی زبانشناسی و واژگان است. کار زبانشناسان در ابتدا بررسی جنبه های گرامری زبان بود ولی به تدریج دریافته اند که زبان آموز برای مکالمه، به شناخت واژگان نیاز دارد تا بتواند بهتر مکالمه کند. هدف این محققین، بررسی و یافتن روش های زبان شناسی بود که این امکان را به زبان آموزان می داد تا بهتر یاد بگیرند و سپس در حافظه بلند مدت ثبت کنند. در ایران، زبان فرانسه زبانی پر کاربرد نیست. اکثر زبان آموزان ایرانی اظهار دارند زمانیکه در یک محیط زبانی قرار می گیرند درمی یابند که قادر به ارتباط برقرار کردن نیستند، گویی کلمات از ذهنشان فرار می کنند. علیرغم آنکه زبان آموزان می توانند به راحتی تکالیفشان را حل کنند یا حتی در کلاس قادر به مکالمه هستند، اما در حین مکالمه با یک فرانسوی زبان قادر نیستند لغاتی را که در کلاس فراگرفته اند به یاد آورند. تصور کردیم که سرچشمه این مسئله در دیدگاه و روشی است که معلم در هنگام تدریس کلمه به کار می برد. روش ها و استراتژی های برگزیده در این تحقیق، روش های موثری هستند که توسط زبانشناسی کاربردی پیشنهاد شده است تا زبان آموزان بتوانند از طریق آنها کلمات جدید را در حافظه شان ثبت کنند. و سپس به این موضوع فکر کردیم که بجز ثبت کلمات، زبان آموزان باید آنها را در ذهنشان دسته بندی کنند. به این ترتیب، در خلال این تحقیق از ملاحظات روانشناسی – زبان استفاده کردیم. چرا که شاید بتوان گفت کار اصلی روانشناسی – زبان روی مکانیسمی است که انتقال کلمات جدید ثبت شده در حافظه کوتاه مدت به حافظه بلند مدت را میسر می کند و از سوی دیگر کم و بیش وارد این حوزه شدیم تا شرایط زبان آموزان را در کلاس فرانسه به عنوان یک زبان خارجه بررسی کنیم.