این پژوهش درصدد بررسی سیاست هاوعملکرددولت درجمهوری اسلامی ایران براساس الگوی حکمرانی مطلوب(بررسی موردی دوران هاشمی رفسنجانی76-1368)است.بر همین اساس نگارنده به تبیین الگوی حکمرانی خوب و همچنین تطبیق شاخصه های آن با عملکرد دولت هاشمی رفسنجانی پرداخته است. در عصر جدید الزامات و ضرورت های سیاسی،فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی به گونه ای تغییر یافته است که شکل تازه ای از روابط بین دولت وملت به وجود آمده است. در روابط جدید دولت باید سیاست گذار و تعیین کننده خط مشی های کلی باشد وبر اساس چارچوب حقوقی،محدوده عمل سیاسی را تعیین کند،بخش خصوصی تولید ثروت را سر لوحه خود قرار دهدو جامعه مدنی از طریق بسیج عمومی برای مشارکت در ابعاد اقتصادی،سیاسی واجتماعی ارتباط متقابل میان جامعه و دولت را تسهیل کند. دراین پژوهش الگوی حکمرانی خوب وشاخصه های آن (مشارکت،حاکمیت قانون،مسئولیت پذیری،شفافیت،کارایی واثربخشی،پاسخگویی،عدالت وانصاف،اجماع) شرح داده می شود. از طرف دیگر تحولات دولت هاشمی رفسنجانی (1376-1368)ارائه می گردد. در نهایت میزان انطباق شاخصه های الگوی حکمرانی خوب با عملکرد دولت هاشمی رفسنجانی مورد بررسی قرار می گیرد. از نظر نگارنده؛نظام جمهوری اسلامی ایران از قانون اساسی برخوردار است که ظرفیت رسیدن به الگوی حکمرانی خوب را دارد،و دولت هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از دولتهای بعد از انقلاب تلاش کرد تا به سوی تحقق این الگو حرکت کند،اما علیرغم این تلاشها به دلیل برخی موانع ساختاری وارادی این اقدامات با فراز و نشیب همراه بوده است.