پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی کیفیت دلبستگی با سبک های فرزندپروری در والدین کودکان عادی و تیزهوش شهرستان رشت انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش را والدین کودکان عادی و تیزهوش شهرستان رشت تشکیل می دهند، که 536 والد به عنوان نمونه و به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده و به پرسشنامه های سبک های فرزند پروری بامریند و سبک های دلبستگی کولینز پاسخ داده اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری رگرسیون چند متغیری، تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) و همبستگی پیرسون، سوال های پژوهشگر مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان دادند که میان کیفیت دلبستگی و سبک های فرزندپروری والدین کودکان عادی و تیزهوش رابطه ی معناداری وجود دارد، همچنین با شناخت کیفیت دلبستگی والدین می توان سبک های فرزندپروری آنها را پیش بینی کرد. ارتباط بین متغیرهای روان شناختی بسیار پیچیده تر از آن است که در وهله ی نخست تصور می شوند، در حقیقت سبک دلبستگی والدین رفتارهایی را فرامی-خواند که این رفتارها در تعامل با کودکان، واکنش هایی را از سوی آنها برمی انگیزد. همین کنش و واکنش های بین والدین و کودک است که علاوه بر سبک دلبستگی والدین، توانایی تاثیرگذاری بر شیوه فرزندپروری را دارد. این امکان وجود دارد که فرزندان با توجه به شخصیت و خلق و خویی که دارند رفتارها و خلق و خوهایی را در والدین خود برانگیزانند که متناسب با شخصیت آنها هستند.