چارچوب های فلز-آلی، پلیمرهای کوئوردیناسیونی هستند که در ساده ترین حالت از اتصال یون های فلزی به وسیله ی اتصال دهنده های آلی که حاوی گروه های عاملی متنوع هستند، تشکیل می شوند.این ترکیب ها دارای کاربردهای گسترده ای از جمله ذخیره سازی گازها، جداسازی مولکولی و حس گر ها برای مولکول های هدف می باشند. بنابراین از مهم ترین هدف های شیمی دان ها، تهیه ی ساختارهای مناسب با ویژگی های منحصر به فرد و هم چنین بررسی راه های سنتز ساختارهای گوناگون به کمک طراحی واکنش های هدف مند است. هدف این پروژه بررسی تأثیر شرایط حاکم بر واکنش مانند دما، حلال و باز همراه در ساختارهای نهائی تشکیل شده در بُعد های متفاوت و به طور کلی سنتز ترکیب های کوئوردیناسیونی چند هسته ای با ویژگی های ساختاری منحصر به فرد است. با توجه به نتیجه های به دست آمده از شناسایی های اسپکتروسکوپی روشن شد که در ترکیب های تهیه شده، لیگاند پیریدین-2 ،3-دی کربوکسیلیک اسید با مُدل های کوئوردیناسیونی گوناگون به فلزهای گروه 13 اتصال پیدا کرده و بار کلی سامانه نیز به وسیله ی گونه های بازی 8-هیدروکسی کینولین و 2- آمینو-6-متیل پیریدین تعدیل شد. هم چنین اثر تغییر شرایط واکنش بر نوع ساختارهای تشکیل شده نیز بررسی گردید. در این راستا، سه ترکیب کوئوردیناسیونی [in2(py-2,3-dc)2(py-2,3-dch)2(h2o)2]?4h2o با ساختار دیمری و [(8-h2q)[in(py-2,3-dc)2]?1.5h2o ?ch3oh]n و [(8-h2q)[in(py-2,3-dc)2]?3h2o]n? با ساختار پلیمری سنتز شدند. دو ترکیب پلیمری مربوط در سیستم بلوری مونوکلینیک با گروه فضایی p21/n و ساختار دیمری در سیستم بلوری تری کلینیک با گروه فضاییp? متبلور شده اند. اما به دلیل تغییر حلال و تغییر روش سنتز از ساده به رفلاکس، شبکه های بلوری این دو با یکدیگر تفاوت پیدا کرده اند. بررسی های مهندسی بلور روی ترکیب های پلیمری حاکی از تأثیر به نسبت کم رنگ برهم کنش های غیر کووالانسی بر شکل گیری و ایجاد بُعد در آن ها است.