میوه توت فرنگی رقم سلوا بر خلاف داشتن ظاهر جذاب، طعمی مطبوع و ظرفیت آنتی اکسیدانی بالا، در مرحله بلوغ تجاری از عمر پس از برداشت کوتاهی برخوردار است. در این پژوهش اثر تیمارهای پلی آمین پوترسین و اسپرمیدین در 2 غلظت 1 و 2 میلی مولار و برهمکنش آن ها با پرتو فرابنفش (72/0 کیلوژول بر متر مربع) بر تغییرات کیفی میوه این رقم در طول دوره نگه داری آن در دمای 4 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. طی مدت زمان نگه داری روند تغییرات کیفی میوه شامل سفتی بافت، درصد کاهش وزن، رنگ ظاهری میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، ph، نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته قابل تیتر، غلظت ویتامین c، آنتوسیانین گوشت، مواد فنولی و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل به فواصل زمانی هر دو روز یک بار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار با پلی آمین ها و پرتو uv-c سبب تأخیر در زوال میوه و افزایش عمر انباری آن به مدت 2 تا 3 روز گردید. به استثناء صفات tss، ta، tss/ta، ph و زاویه هیو که تحت تأثیر اثر متقابل تیمار پلی آمینی و پرتو uv-c قرار نگرفتند، پرتو فرابنفش محتوی ویتامین c، آنتوسیانین و مواد فنولی را در هر دو پلی آمین پوترسین و اسپرمیدین افزایش داد و از نرم شدگی بافت آن ها جلوگیری کرد. همچنین کمترین درصد کاهش وزن و بیشترین کروما، *l و ظرفیت آنتی اکسیدانی در میوه های تیمار شده با پوترسین و uv-c مشاهده شد. در حالی که پرتو فرابنفش درصد کاهش وزن و *l را به طور معنی داری در میوه های تیمار شده با اسپرمیدین به ترتیب افزایش و کاهش داد. در میوه های شاهد نیز محتوی مواد فنولی کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و کروما بعد از قرار گرفتن در معرض پرتو uv-c افزایش یافت. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که کاربرد همزمان پلی آمین ها به ویژه پوترسین با پرتو uv-c می تواند با بهبود بخشیدن به ویژگی های کیفی و بالا بردن ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه توت فرنگی رقم "سلوا"، ترکیب تیماری موثر در افزایش عمر قفسه ای و ارزش غذایی آن باشد.