از اوایل دهه1950 موضوع ارتباط میان رشد اقتصادی و توزیع درآمد یا نابرابری مطرح شد. اما تا اوایل دهه 1990، توزیع درآمد کمتر مورد توجه قرار می گرفت و به عنوان متغیری تأثیر پذیر از رشد اقتصادی تلقی شد. اساس این ارتباط نظریه کوزنتس بود. اما با گسترش آمار و اطلاعات و امکان آزمون کردن آن در سایر کشورها در سال های اخیر مورد تردید قرار گرفت و با توسعه الگوهای جدید رشد اقتصادی؛ مانند الگوی رشد درونزا و همچنین گسترش تکنیکهای پویا و جدید اقتصاد ریاضی و اقتصادسنجی در دهه اخیر، بسیاری از تحقیقات به سمت بررسی اثر توزیع درآمد بر روی رشد اقتصادی گرایش پیدا کرد. بدین ترتیب که سعی شد، توزیع درآمد به عنوان متغیری تأثیرگذار بر روی رشد اقتصادی، در کنار سایر متغیرهای دیگر وارد الگوی رشد کشورها شود. هدف این تحقیق بررسی چگونگی اثرگذاری توزیع درآمد بر میزان رشد اقتصادی در کشور ایران، طی دوره زمانی 1387-1350 است. در این تحقیق برای بررسی فرضیه تأثیر منفی نابرابری درآمدی بر رشد اقتصادی در بلند مدت از آزمون هم انباشتگی یوهانسن- جوسیلیوس، استفاده شده است، همچنین از ضریب جینی به عنوان شاخص توزیع درآمد و از تولید ناخالص داخلی کشور به عنوان شاخص رشد اقتصادی استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، فرضیه تحقیق تأیید می شود. بدین گونه که افزایش نابرابری درآمد در بلند مدت، سبب کاهش رشد اقتصادی می شود.