هدف از این پژوهش مطالعه ی تطبیقی فعالیت های فوق برنامه دوره ی ابتدایی در ایران با کشورهای آمریکا، انگلستان و مالزی، جهت ارائه ی راهکارهایی برای بهبود نظام آموزشی ایران به ویژه در حوزه فعالیت های فوق برنامه، بر اساس روش بردی بوده است. دو کشور آمریکا و انگلستان هر یک به نوعی مهد فعالیت های فوق برنامه در جهان بوده اند، هم اکنون نیز در فعالیت های فوق برنامه از کشورهای موفق محسوب می شوند. کشور مالزی هم دارای فعالیت های فوق برنامه ی ساختارمند است که مورد توجه مسئولان نظام آموزشی این کشور در طرح توسعه ملی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد کشورهای مورد مطالعه در فعالیت های فوق برنامه اهداف مشترک و متنوعی دنبال می کنند، در ایران بسیاری از اهداف کلی و بر حیطه های نگرشی تاکید دارند و از شفافیت و وضوح کافی برخوردار نیستند. کشورها بر آشنایی با مذاهب و فرهنگ های گوناگون محلی، منطقه ای وجهانی، درک ارزش های سنت های فرهنگی، مذهبی، نژادی خود و دیگران و افزایش تحمل و سعه صدر در مقابل فرهنگ های دیگر، یادگیری چگونگی جلوگیری از رفتارهای مخاطره آمیز، کسب مهارت های برخورد با مسائل زیست محیطی و پرورش شهروند جهانی، تاکید دارند اما این اهداف در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. محتوای فعالیت های فوق برنامه در ایران از تنوع کمتری برخوردار است. به فعالیت های مذهبی بیشتر از سایر فعالیت ها اهمیت داده شده است. ضمناً به فعالیت های ورزشی، و تشکیل باشگاه ها کمتر از سایر کشورها توجه شده است. در اجرای فعالیت های فوق برنامه تفاوت عمده کشور ایران با سایر کشورها این است که زمان و ساعتی مشخص برای این گونه فعالیت ها در مدارس پیش بینی نشده است و میزان مشارکت معلمان در فعالیت-های فوق برنامه درکشورهای مورد مطالعه از ایران بیشتر است. ارزشیابی از فعالیت های فوق برنامه در کشورهای منتخب به صورت عملکرد دانش آموزان و گزارش کار می باشد. براساس یافته ها در پایان پژوهش راهکارهایی برای بهبود نظام آموزشی ایران در حوزه ی فعالیت فوق برنامه ارائه شده است.