پژوهش حاضر تحت عنوان َََ بررسی رابطه خودکارآمدی و انگیزه درونی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مرزی و عادی ودارای اختلال یادگیری َ روش تحقیق حاضر علی – مقایسه ای (پس رویدادی ) بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پنجم ابتدایی شهر گنبد بودند. دانش آموزان کلاس پنجم عادی 600 نفر بودند که باروش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند واز بین دانش آموزان مرزی که تعداد آنها 80 نفر بودند 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند.و از بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری که 38 نفر بودند 30 نفر به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. به منظور سنجش سطح خود کارآمدی و انگیزه درونی از آزمونهای مقیاس احساس خود کار آمدی کودکان دارای ضریب پایایی 85/0 است و از مقیاس انگیزش تحصیلی دارای ضریب پایایی را بین 83/0تا 86/0 در صد است استفاده شد . در مجموع نتایج نشان داد نمرات خودکارآمدی و انگیزه درونی دانش آموزان مرزی نسبت به دو گروه دیگر همبستگی بیشتری با معدل نمرات خودشان داشتند و می توان گفت که دانش آموزان مرزی خودکارآمدی و انگیزه درونی پایین نسبت به دو گروه دیگر دارند و این با معدل دانش آموزانی که پایین بوده است مطابقت دارد. دانش آموزان دارای اختلال یادگیری احساس خودکارآمدی بالایی نسبت به گروه عادی داشتند و دانش آموزان عادی نسبت به دانش آموزان دارای اختلال یادگیری نمرات انگیزه درونی بالایی داشته اند و معدل نمرات کلاسی دانش آموزان عادی بیشتر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بوده است و می توان گفت انگیزه درونی و علاقه درونی به تحصیل در پیشرفت تحصیلی و معدل نمرات تأثیر بیشتری می تواند داشته باشد. و دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خودکارآمدی کاذبی در مقایسه با دانش آموزان عادی داشتند وازه های کلیدی:خود کارآمدی، انگیزه درونی،دانش آموزان مرزی، دانش آموزان عادی، دانش آموزان دارای اختلال یادگیری