آنزیم های بتالاکتاماز مهم ترین عوامل مقاومت به آنتی بیوتیک های خانواده ی بتالاکتام در میان باکتری های گرم منفی می باشند. امروزه شاهد افزایش روز افزون عفونت های ناشی از آن ها در جهان هستیم که این امر به عنوان یک موضوع مهم، مورد توجه محققین در آمده است. هدف از این تحقیق تعیین میزان حساسیت آنتی بیوتیکی و بررسی شیوع ژن های متالوبتالاکتاماز در ایزوله های بالینی پزودوموناس و اسینتوباکتر از طریق تکثیر آن ها با روش pcr با استفاده از پرایمرهای imp-1، vim-2 و oxa-58 می باشد. پزودوموناس و اسینتوباکتر از مهم ترین عوامل عفونت زا به خصوص در بیماران بستری در بیمارستان به شمار می روند. تعداد 85 نمونه پزودوموناس و 15 نمونه اسینتوباکتر از بیماران سوختگی بیمارستان های دو استان تهران و اصفهان جمع آوری شده، سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به روش تست حساسیت آنتی بیوتیک (دیسک دیفیوژن (و واکنش زنجیره ای پلیمراز تعیین گردید. از مجموع 100 نمونه ای که از زخم های سوختگی جمع آوری شده بود، 22 نمونه واجد ژن های متالوبتالاکتاماز بودند. 20 نمونه دارای ژن imp-1 و 4 نمونه دارای ژن vim-2 بود که در این میان 2 ایزوله واجد هر دو ژن به صورت مشترک بودند اما ژن oxa-58 در هیچ کدام از ایزوله ها مشاهده نشد. این مطالعه نشان دهنده ی افزایش روند مقاومت آنتی بیوتیکی پزودوموناس و اسینتوباکتر در مقایسه با نتایج مطالعات دیگر محققان در سال های گذشته است. لذا با توجه به اهمیت بالینی این سویه های مقاوم در بیمارستان، شناسایی سریع ارگانیسم های تولید کننده ی این آنزیم ها و به کارگیری ابزارهای مناسب کنترل عفونت، جهت جلوگیری از انتشار بیشتر این ارگانیسم ها ضروری است و باید طرحی تازه برای مبارزه با آن و درمان مناسب تر اتخاذ نمود.