هدف از انجام تحقیق حاضر تدوین یک مدل قضاوتی برای تعیین کیفیت سوالات در آزمونهای سرنوشت ساز با استفاده از ویژگی های ساختاری و محتوایی آنها بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه سوالات گروه سنجش و اندازه گیری مجموعه روانشناسی سال 1389 بودند. در این پژوهش دو نوع ارزیابی آماری و قضاوتی صورت گرفت.ابتدا ویژگی ها ی آماری کلیه سوالات با استفاده از دو نظریه کلاسیک و پرسش - پاسخ بررسی شدند. در این ارزیابی از کلیه شرکت کنندگان(21620) به صورت تصادفی نمونه 2000 نفری انتخاب شد.نتایج حاصل از ارزیابی آماری بر اساس این دو دیدگاه اندازه گیری نشان داد که سوالات درس روانسنجی دارای قویترین سوالات از نظر ویژگی های روانسنجی بودند و سوالات درس رشد دارای ضعیفترین سوالات بود. برای ارزیابی قضاوتی از پرسشنامه ای که شامل دو بخش قواعد ساختاری مربوط به آزمونهای چند گزینه ای و و ویژگی های مطلوب آماری سوالات بود استفاده شد نتایج این بررسی نشان داد از نظر متخصصین قواعد ساختاری در درس روانسنجی به خوبی رعایت شده اند اما در درس رشد طراحی گزینه ها از مطلوبیت لازم برخوردار نبودند و اکثر گزینه ها فاقد جذابیت بودند. به عنوان نتیجه کلی می توان بیان داشت به جهت اینکه ارزیابی های قضاوتی متخصصین از اعتبار علمی برخوردار باشد و نیز متخصصین محتوا بتوانند سوالاتی را طراحی کنند که دارای ویژگی های روانسنجی مناسب باشند و بتواند به خوبی بین آزمودنی ها تفکیک قایل شوند لازم است این متخصصین از اصول سنجش آگاهی داشته باشند. نهایتاٌ اینکه امر استاندار سازی آزمونهای سرنوشت ساز، فعالیتی ترکیبی است که نیازمند تخصص محتوا و آگاهی از اصول ساخت آزمونها است.