یادگیری خودسامان و رابطه آن با کنش نگارشی و انگیزه یادیگری فراگیران زبان انگلیسی هدف از این بررسی مطالعه یادگیری خودسامان و رابطه آن با کنش نگارشی و انگیزه یادگیری فراگیران زبان انگلیسی بود. در این مطالعه 79 نفر شرکت کردند. همه آنها در سطح عالی در یک موسسه زبان انگلیسی مشغول به یادگیری زبان انگلیسی بودند. گروه سنی شرکت کنندگان از 20 تا 30 سال بود. در کل دو پرسشنامه و یک انشاه در این مطالعه استفاده شد. اولین پرسشنامه پرسشنامه خودسامانی و انگیزه یادگیران زبان بود که توسط (shen, 2002) طراحی شده بود. دومین آن پرسشنامه انگیزه و نگرش دانشجویان بود که توسط (lain, 1987) تدوین شده بود. در نهایت از شرکت کنندگان خواسته شد که متنی را با عنوان: توصیف شهر خود ومقایسه آن با شهر دیگری که دوست دارید بنویسند. برای نشان دادن میزان رابطه موجود بین یادگیری خودسامان و کاربرد کنش نگارشی و انگیزه ضریب همبستگی بین متغیرهای مزبور مورد استفاده قرار گرفت. یافته های این مطالعه نشان دادند که هیچ رابطه ای بین یادگیری خودسامان یادگیران زبان انگلیسی و کنش نگارشی و همچنین بین انگیزه و کنش نگارشی آنها وجود نداشت. اما این مطالعه یک رابطه مثبت بین یادگیری خودسامان و انگیزه را نشان داد. از این مطالعه اینگونه برداشت می شود که با درک هرچه بهتر و بیشتر درباره عوامل روانشناسی فراگیران که شامل ابعاد مختلف یادگیری خودسامان نیز می شود راه های جدید پرکارآمد برای یادگیری می توان یافت.