اهمییت ترجمه به عنوان ابزاری برای انتقال فرهنگ واندیشه از زبانی به زبان دیگر بر هیچکس پوشیده نیست.شیوه ترجمه متون کاملا متفاوت است و هر کدام نیازمند سبک خاص وتسلت مترجم به متن است.اما در این میان شعر حدیثی متفاوت دارد.چرا که در شعر صرفنظر از معنا و محتواشعر نیز که در برگیرنده صنایع ادبی وظرافت های خاص زبانی وادبی است بخشی از منا را تشکیل میدهد.در حالی که نظریه پردازانی چون برمن شعر را ترجمه ناپذیر دانسته اند. مشسشونیک در این باره می گوید از ان زمان که بحث نگارش خلاقانه ی متن در زبان دیگری مترح می شود دیگر نباید صحبت از ترجمه به میان اورد.وی معتقد است که خلاقیت مترجم می تواند منتج به خلق همان اثر در زبان مبدا شود و در این روند نگارشی صورت گرفته که اینه ی تمام نمای اثر خالق اثر است.علاوه بر ان در شعر از کنایه ها و تشبیهاتی استفاده می شود که ویزه ی فرهنگ خاصی می باشدو انتقال ان اگر ممکن نباشد بسیار دشوار است. در این تحقیق بر انیم تا ترجمه ی فرانسوی اشعار سهراب سپهری را که توسط داریوش شایگان انجام گرفته از بعد فرهنگی مورد بررسی قرار داده و جایگاه ان را در میان نظریه های مختلف ترجمه مورد ارزیابی قرار دهیم.تحقیق حاضر از 3 فصل تشکیل شده است.در فصل اول نگاهی کوتاه به تاریخچه ترجمه خواهیم داشت.نئوریهای مختلفی و تئوریسینهای بزرگی که در این زمینه نظریات مختلی ارائه داده اند را معرفی میکنیم.سپس به توضیح مفهوم شعر و ویزگیهای خاص این نوع ادبی خواهیم پرداخت.موانع و مشکلاتی که بر سر راه مترجمین شعر قرار دارد آخرین مبحثی است که در این فصل به بررسی آن می پردازیم.فصل دوم را به یهراب سپهری اختصاص داده ایم:زندگی نامه آثار مفاهیم بزرگی که در شعر او وجود دارد سبک و زبان خاصش.فصل سوم از 2 بخش تشکیل میشود:در بخش اول به بررسی جدیدترین تئوریهایی که در خصوص ترجمه شعر ارائه شده میپردازیم سپس با مقایسه ترجمه جلال علوی نیا و ناهد جلیلی به نقد و بررسی ترجمه داریوش شایگان خواهیم پرداخت.در بخش دوم مفهوم فرهنگ و عناصر فرهنگی را بررسی و تعریف خواهیم کرد سپس عناصر فرهنگی موجود در شعر سپهری و ترجمه آن را تحلیل خواهیم کرد.امید است نتایج این تحقیق در اموزش ادبیات و بخصوص کلاسهای آموزش ترجمه مفید واقع گردد.