انقلاب اسلامی ایران یکی از بزرگترین انقلاب های جهان اسلام است که سر منشا تحولات گسترده سیاسی،اجتماعی و فرهنگی در جامعه بشری بوده و خواهد بود.مهمترین محصول انقلاب تاسیس یک نظام سیاسی تقریبا منحصر به فرد با نام جمهوری اسلامی است که تا کنون هیچ گونه مشابهتی برای آن وجود نداشته است.این نظام ضمن پذیرش حاکمیت ملی و ارج نهادن به مردم سالاری مبتنی بر نوع دیگری از حاکمیت نیز می باشد که می توان از آن به حاکمیت دینی تعبیر نمود. با این وصف پرداختن به مقوله تطبیق دموکراسی با توجه به اهمیت روز افزون آن در جامعه بین المللی در رابطه با نظام حاکمیت ایران با چنین تاریخچه ای از جهت تناسب یا عدم تناسب با این شیوه حکومتی و نظر به این که موضوع اصلی حقوق عمومی و هدف عمده مباحث آن تنظیم قدرت و تضمین آزادی است،ضرورتی است که اصلی ترین انگیزه تدوین این رساله را سبب شده است. ما برای رسیدن به پاسخ این سوالات ناگزیر از مطالع و تحقیق در نظریات صاحب نظران حقوق عمومی و بعضا علوم سیاسی بوده ایم. در نهایت تحقیق و نتیجه گیری نهایی می توان گفت در نظام جمهوری اسلامی دموکراسی و مردم سالاری به عنوان یک روش نه به عنوان یک مکتب با محدودیت های خاص خود مورد قبول و توجه ویژه قرار گرفته است و نقش مردم مشروعیت بخشیدن به نظام نیست.بلکه در جهت عینیت ، مقبولیت و اقتدار آن، نقشی اساسی و کلیدی است و حدود و ثغور و اختیارات آن در چارچوبه و دایره اسلامیت نظام تعیین می گردد.به عبارت دیگر،جمهوریت نظام محاط در اسلامیت آن می باشد.