این تحقیق تلاشی است برای یافتن پاسخ به این سوال که آیا نوع فعالیت به کار رفته برای زبان آموزان به منظور آموزش دادن آنها در زمینه نوشتن متون یکپارچه به لحاظ استفاده صحیح و مناسب از کلمات ربط تـأثیری بر بهبود این جنبه از مهارت نوشتاری آنها خواهد داشت. افراد مشارکت کننده در این تحقیق 29 زبان آموز سطح متوسط که زبان انگلیسی را در موسسه زبان ناهید اصفهان می آموختند بودند. به منظور دستیابی به اهداف این تحقیق زبان آموزان به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول با روش آموزش مستقیم (گروه کنترل)، گروه دوم از طریق تکنیک املای گروهی با کلمات کلیدی (دیکتوگلاس) و گروه سوم با استفاده از تکنیک بازسازی متن آموزش داده شدند. نتایج به دست آمده در طول مدت تحقیق نشان دادند که همه این تکنیک ها تأثیر مثبتی بر تقویت مهارت یکپارچه نوشتن زبان آموزان دارند اگرچه از لحاظ آماری تفاوت های مهمی میان سه گروه از نظر کاربرد مناسب کلمات ربط به منظور ایجاد یک متن یکپارچه وجود داشت. گروه بازسازی متن در پس آزمون با تأخیر عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت. گروه دیکتوگلاس در هر دو پس آزمون عملکرد ضعیفتری نسبت به گروه کنترل داشت. بنابراین میتوان بیان کرد که آموزش مستقیم تنها روش مفید و قابل توصیه برای آموزش مهارت نوشتن نمی باشد. بسته به شرایط زبان آموزان و موقعیت موجود فعالیت های متنوعی می توانند هم به معلمان و هم به زبان آموزان در افزایش سرعت روند یادگیری کمک کنند.