پل ها به عنوان یکی از اصلی ترین اجزا در توسعه راه ها محسوب شده که به منظور تسریع در امر خدمت رسانی در مواقع عادی و اضطراری، نقش مهمی را ایفا می نمایند. هرگونه اختلال، آسیب و خرابی در پل ها مسیر را از سرویس دهی باز داشته یا بر عبور و مرور سریع و روان تاثیر می گذارد. در این پژوهش به منظور بررسی شدت این اثرات مخرب، آسیب پذیری دو پل خرپایی فولادی موجود در شهرهای ساحلی چالوس و نوشهر با عمر بیش از 50 سال تحت تاثیر اقلیم جنوبی دریای خزر با درصد رطوبت بالا، بارش های شدید در بیشتر روزهای سال، اختلاف دمای ?11 تا ?14، اثرات مضر آب رودخانه ها و لرزه خیزی منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است. عدم نگهداری و محافظت کافی و مناسب در برابر شرایط محیطی موجب ترک خوردگی دال در نقاط حساس، زنگ زدگی اعضای فولادی، خوردگی آرماتورها در اثر از بین رفتن پوشش بتن، آبشستگی فونداسیون و انحراف تکیه گاه ها و نهایتاً زوال پل ها و قرار گیری در وضعیت بحرانی و خطرناک از لحاظ بهره برداری شده است. سپس پل چالوس با شرایط بارگذاری نشریه 139 و تحت تحلیل های مختلف استاتیکی، استاتیکی معادل، تحلیل طیفی، تحلیل استاتیکی و دینامیکی غیرخطی با شتاب نگاشت های زلزله های شدید منجیل، ناغان، طبس و بم مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. بررسی نتایج تحلیل و کنترل ظرفیت مقاطع به روش تنش مجاز مطابق نشریه 395 نشان می دهد تعدادی از اعضا برای بار گروه دو ضعیف می باشند. با تحلیل استاتیکی غیرخطی و بررسی تغییر شکل های پلاستیک در مفاصل غیرخطی پل چالوس مشاهده می گردد که دیافراگم های افقی تحتانی در قسمت ابتدایی و انتهایی در آستانه فرو ریزش (cp) قرار دارد. تیرهای عرضی ابتدایی و انتهایی در محدوده بین ایمنی جانی و آستانه فرو ریزش قرار گرفتند. پایه پل نیز در آستانه ترک های عریض و فروپاشی قرار دارد. در ارزیابی براساس عملکرد با استفاده از توزیع بار زلزله به روش جرمی، یعنی تحت زلزله طرح حداکثر پاسخ سازه (جابجایی ها و تغییر شکل ها) از حد مجاز فراتر رفته است. با تحلیل دینامیکی غیرخطی پل چالوس و بررسی تغییر شکل های پلاستیک در مفاصل غیرخطی مشاهده می گردد که دیافراگم های افقی تحتانی، تعدادی از اعضای قطری و تیر های عرضی در آستانه فرو پاشی قرار می گیرند. پایه ها نیز در شرایط گسیختگی قرار دارند. براساس این نتایج ارائه طرح مقاوم سازی و بهسازی بر جایگزینی پل ها ارجعیت دارد.