زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی ترکیبی از تغییرات فیزیکی، روانی و عاطفی است که در فاز لوتئال چرخه قاعدگی رخ میدهد. این سندرم در 3% تا 8% زنان بسیار شدید بوده بطوریکه در فعالیتهای روزانه و اجتماعی مبتلایان تداخل ایجاد میکند. از آنجائیکه روشهای درمانی متفاوتی برای آن وجود دارد، درمانهای بدون عوارض به ویژه فعالیت ورزشی مورد توجه است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر دو شدت مختلف تمرین هوازی منظم بر علائم بالینی سندرم قبل از قاعدگی است. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی پس از اعلام فراخوان پژوهشی و بر اساس پرسشنامه مربوط به علائم pms(خلق منفی، ناراحتی و ادم)، 90 نفر از زنان با میانگین سنی (96/10 ±1/27) که واجد شرایط شرکت در این پژوهش بودند، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. همه آزمودنیها دارای سندرم پیش از قاعدگی و فاقد سابقه هر گونه بیماری بودند. این افراد به 3 گروه تقسیم شدند. گروه فعالیت بدنی با شدت بالا (30=n)، گروه فعالیت بدنی با شدت متوسط (30=n) و گروه کنترل (30=n) که در هیچ فعالیت ورزشی شرکت ننمودند. بعد از انجام 3 ماه فعالیت بدنی و 3 جلسه در هفته، علائم مجددا در 3 گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. در این پژوهش از آمار تحلیلی manova استفاده شد. یافته ها: علائم بعد از 3 ماه تمرین هوازی منظم، در 2 گروه تجربی کاهش یافت و میزان این کاهش در دو گروه تفاوتی نداشت. هم چنین شاخص توده بدن افراد تاثیری در میزان ابتلا آنان به pms ندارد(0001/0p= ). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که 3 ماه تمرین هوازی منظم، در کاهش علائم pms موثر است. کلمات کلیدی: سندرم پیش ازقاعدگی، تمرین هوازی با شدت بالا، تمرین هوازی با شدت متوسط.