الف: موضوع و طرح مسئله (اهمیت موضوع و هدف): در رویارویی با محیطهای مختلف، زبان آموزان زبان دوّم نیاز به یادگیری چگونه استفاده کردن از زبان به صورتی همخوان با هنجارهای منظورشناختی زبان مورد نظر دارند. در نظر گرفتن راههای متفاوت برای دستیابی به دانش منظورشناختی به عنوان یک هدف و یافتن بهترین روش تدریس در زمینه هنجارها و کاربرذهای منظورشناختی همانند کارگفتها، امری ضروری است. اطلاع از بهترین راه برای آموزش، به زبان آموزان، آموزگاران و طراحان کتب درسی کمک میکند تا توجه خود را بر روی کارآمدترین روش تدریس منظورشناسی متمرکز کنند که در نتیجه آن کمترین امکان برای بروز سوء تفاهمات میان فرهنگی به هنگام مواجهه دانش آموزان در محیطهای خارج از کلاس وجود خواهد داشت. تمامی اینها در نهایت موجب درک فرهنگی بالاتر دانش آموزان در دنیای واقعی میشود.اغلب تحقیقات انجام شده تا به امروز بر روی گروه سنی بزرگسالان و بومیان انجام شده است که نشان از فضای گسترده و قابل ملاحظه برای انجام تحقیقات نوین در زمینه منظورشناسی است. تحقیق حاضر با هدف برداشتن گامی در این زمینه انجام شده است. ب: مبانی نظری شامل مرور مختصری از منابع، چارچوب نظری و پرسشها و فرضیه ها: در زمینه منظورشناسی تحقیقات متعددی به ویژه در سالهای اخیر صورت پذیرفته است که مهمترین آنها عبارتند از: lyster (1993,1994); olshtain and cohen (1990). olshtain,cohen and rosenstein (1986); billmyer (1990); house(1996); house and kasper (2000); takahashi(1996). و در ایران مطالعات انجام شده در این زمینه محدود میشود به: eslami-rasekh, eslami-rasekh and fattahi (2004) اما سوال اصلی که در این پژوهش مطرح است آن است که: کدامیک از چهار روش مورد نظربرای افزایش آگاهی منظورشناختی در کلاسهای آموزش زبان خارجی نوجوانان کارآمدتر است؟ در این ارتباط سعی بر این بوده که به سه پرسش پاسخ دهیم: • آیا میان روش تدریس صریح و ضمنی در افزایش آگاهی منظور شناختی نوجوانان تفاوتی وجود دارد؟ • آیا وجود برونداد تأثیری بر افزایش آگاهی منظور شناختی نوجوانان دارد؟ • کدامیک ازانواع روش تدریس در همراهی با برونداد در در افزایش آگاهی منظور شناختی نوجوانان تأثیر بیشتری دارد؟ پ: روش تحقیق شامل تعریف مفاهیم، روش تحقیق، جامعه مورد تحقیق، نمونه گیری و روشهای نمونه گیری، ابزار اندازه گیری، نحوه اجرای آن، شیوه گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها: داده های تحقیق شامل ده کلاس نود دقیقه ای آموزش زبان انگلیسی است که در طول دوره ای سه ماهه در کانون زبان ایران جمع آوری و ضبط شده است. لازم به ذکر است که مطالعه حاضر بر موارد منظورشناختی شامل تأثیر روش تدریس و برونداد در کلاس تاکید داشته است .سپس آزمون ها و داده ها به دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. چارچوب های به کار گرفته شده در جهت تجزیه و تحلیل داده ها عبارتند از: دو گونه متفاوت روش تدریس که عبارتند از : • روش تدریس صریح؛ • روش تدریس ضمنی. و همچنین چارچوب دیگری برای تجزیه و تحلیل داده ها عبارت است از: حضور و عدم حضور برونداد. ت: یافته های تحقیق: بر اساس یافته های این مطالعه، فراگیران از روش تدریس صریح به نسبت روش ضمنی در کلاس درس بهره بیشتری می برند و برونداد تأثیری بر افزایش آگاهی منظورشناختی ایشان ندارد. ث: نتیجه گیری و پیشنهادات: یافته ها نشان می دهد که فراگیران زبان خارجی در صورت بهره وری از روش تدریس صریح که شامل توضیحات بیشتر توسط آموزگار و در اختیار داشتن اطلاعات تکمیلی در رابطه با مطلب درسی پیشرفت قابل ملاحظه ای در زمینه آگاهی و در نتیجه دانش منظورشناختی از خود نشان می دهند. توجه بیشتر در به کارگیری اشکال زبانی و همچنین رسانه ها توسط آموزگاران و طراحان کتب درسی می تواند کمک شایانی در امر یادگیری اشکال و هنجارهای منظورشناختی شمرده شود.