هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی پایایی پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به مسافت و وابسته به فرد در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (hrdp) در بین دختران جوان غیر فعال بود. بدین منظور، تعداد 30 نفر از دختران غیرفعال ( سن 20/1±19سال، قد 39/7±57/162سانتی متر، وزن 90/8±84/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی22/1±13/33میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 10 نفره تقسیم شدند. آزمودنی های هر سه گروه پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به مسافت و وابسته به فرد را دو بار در دو جلسه ی مجزا با فاصله ی یک هفته اجرا کردند. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب از دستگاه تله متری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری آزمون - آزمون مجدد و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که پروتکل وابسته به مسافت (001/0?p، 932/0=r)، پروتکل وابسته به زمان (008/0?p، 814/0=r) و وابسته به فرد(008/0?p، 884/0=r) از تکرار پذیری بالائی برخوردار هستند. بدین ترتیب می توان اظهار داشت که پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به فرد و وابسته به مسافت، برای تعیین hrdp پایایی دارند.