در حقوق ایران حق مساوی زن و مرد برای ایجاد علقه زوجیت و عقد نکاح از جهت اینکه قصد و رضای طرفین لازم است، تأمین شده ولی در خصوص انحلال نکاح تفاوت هایی بین حدود اختیار زن و مرد وجود دارد. بحث ما در این نوشتار حق طلاق و نیز حدود اختیار هر یک از زن و مرد در استفاده از آن با عنایت به مبانی فقهی و قانونی می‏باشد. در واقع، هدف عمده ارئه ی یک نظر اجتهادی نیست، بلکه ایجاد روحیه ی تأمل و حس بازنگری در نوع نگرش به مسئله ی حق طلاق است. برای این مهم ابتدا به بررسی طلاق در قرآن، روایات، قوانین ایران و سپس بیان علل انحصار این حق در دست مرد پرداخته شده است. بررسی دیدگاه های مراجع و فقها و حقوقدانان از ویژگی های این پایان نامه می باشد. روایات نیز در مواردی حق طلاق را مشخصاً، حق زن می دانند. قانون ایران نیز شکلاً در موارد خاص حق طلاق را به زن داده است؛ ولی در اجرا و عمل، اعطای این حق دچار خلل می شود و حقوقی که اسلام برای زن قائل شده، ضمانت اجرای حقیقی خود را از دست می دهد. در این تحقیق به بعضی قوانین طلاق انتقاداتی وارد کردیم و لزوم اصلاح و بازنگری در این قوانین را یادآور شدیم. در نهایت به بررسی راه کارهای عدم سوءاستفاده از این حق پرداخته شده است.