چکیده: اصطلاح تصویر، نمایانگر یک فرآیند ترکیب تخیّلی است، فرآیندی که از یک سو به تصویر مفهوم هنری بخشیده وآن را از تعبیر های عادی جدا کرده است و از سوی دیگر در نمایاندن معناهای پنهان و انتقال گنجینه های ذهنی به مخاطب و عمق بخشیدن به معانی مورد نظر کارایی دارد. از جمله اهداف یک متن به ویژه در نوع ادبی آن، تأثیر بر مخاطب است از این رو آفریننده از روش های گوناگون، از جمله تصویرگری بهره می برد تا این تأثیر گذاری را به اوج خود برساند، در دامنه تصویرگری، توصیف ها و ترسیم ها به گونه ای هستند که موجب لمس واقعیت های ورای متن می شوند؛ از این رو هر قدر تصویر پردازی یک متن دقیق تر باشد، خواننده یا شنونده بیشتر و شدیدتر تحت تأثیر قرار می گیرد. در گستره متون عربی، متن قرآنی که نوعی بیان اعجازی به شمار می رود آکنده از مصادیق تصویرگری است؛ زیرا قرآن برای زندگی بخشیدن به معانی و زنده جلوه دادن مفاهیم به کار برده شده، از شیو? تصویر پردازی استفاده کرده است و در سایه این روش بسیاری از حقایق دینی و معارف توحیدی و بسیاری از پدیده های معنوی و روحی و حالات روانی به نمایش گذاشته شده اند. در این پایان نامه تصویرهای هنری زندگی پس از مرگ(رستاخیز، بهشت، دوزخ) در جزء سی قرآن ارائه شده، و ویژگی های آن تحلیل و تبیین شده است. کلمات کلیدی: زبان قرآن، تصویر، رستاخیز، دوزخ، بهشت، جزء سی.