هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی در دبیران تربیت بدنی شهر شوش بود. این تحقیق از نوع «توصیفی ـ همبستگی» و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت بدنی شهر شوش که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به کار بودند (136=n). نمونه گیری به روش سرشماری و کل جامعه به عنوان نمونه درنظرگرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسش نامه مشخصات فردی، پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و پرسش نامه استاندارد رضایت شغلی ویسوی و کروم(1994) بود، پایایی درونی پرسش نامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 89% و 85% محاسبه شد برای اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسن، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال ـ والیس و رگرسون چندگانه) استفاده شد. سطح معنی داری برای ازمون فرضیه ها (5%= )تعیین شد. نتایج تحقیق نشان داد، کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی پایین تر از حد متوسط و نیز رضایت شغلی آنان در حد متوسط بود. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی تربیت بدنی رابطه مثبت و معنی داری بدست آمد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی کاری با رضایت شغلی رابطه چندگانه وجود دارد و محیط کاری ایمن و بهداشتی عامل تأثیر گذارتری برای پیش بینی رضایت شغلی به شمار می رود. نتایج نشان داد بین کیفیت زندگی کاری دبیران تربیت بدنی با توجه به جنسیت تحصیلات، نوع استخدام و مقطع تدریس تفاوت معنی داری وجود ندارد. هم چنین، بین رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی با توجه به جنسیت، تحصیلات، نوع استخدام و مقطع تدریس تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود، برای بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش رضایت شغلی دبیران تربیت بدنی، مسئولین آموزش و پرورش از طریق برقراری محیط کاری ایمن وبهداشتی برنامه ریزی نمایند.