آفرینش یعنی چیزی را از نیستی، هست کردن؛ هر قوم و ملتی با توجه به محیط و جغرافیای محل زندگی برای آفرینش جهان، داستان مخصوص به خود دارد و این افسانه ها و اسطوره ها درباره ی جهان پیرامون، پاسخی به نیازهای مادی و روانی آنهاست که از عناصری ترکیب یافته که قابل مبادله بین اقوام و ملت هاست. در همین راستا اقوام ایرانی، یونانی و رومی، هر یک اساطیر مختص به خود را در رابطه با آفرینش دارند که در این پژوهش به بررسی و مقایسه اسطوره-های آفرینش یونان و روم با ایران باستان با تکیه بر منابع ایرانی، یونانی و رومی پرداخته شده است. برای انجام این کار سعی شده است پژوهش در پنج فصل تقسیم بندی شود که در فصل های اول و دوم به بیان مساله، فرضیات، هدف، روش و پیشینه تحقیق و همین طور معانی لغوی و اصطلاحی اسطوره و نقش دین در شکل گیری فرهنگ های ابتدایی پرداخته خواهد شد و پس از آن اساطیر آریایی و ایرانی در مقایسه با اساطیر یونانی و رومی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.