چکیده هدف این پژوهش مقایسه میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران سالم 12-6 ساله کودکان درخودمانده و اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90 است. پژوهش بر حسب نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات زمینه ای است. جامعه آماری شامل برادران و خواهران سالم 12-6 سالم کودکان درخودمانده و اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است. نمونه آماری شامل 14 نفر از برادران و خواهران که از این تعداد 7 نفر مربوط به گروه درخودمانده و 7 نفر مربوط به گروه نارسایی توجه/ بیش فعالی است.گردآوری داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه هنجاریابی شده آخنباخ، فرم والدین، انجام گردید. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش آزمون t مستقل (p= 0/05) استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری برادران کودکان درخودمانده بیش از برادران کودکان بیش فعال است. اما در میزان افسردگی برادران دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. و میزان افسردگی و پرخاشگری در میان خواهران گروه درخودمانده بیش از گروه بیش فعال است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که میزان پرخاشگری و افسردگی در میان برادران و خواهران کودکان درخودمانده بیش از برادران و خواهران کودکان بیش فعال است. با توجه به نتیجه بدست آمده از پژوهش، آموزش والدین از طریق مدارس در جهت پیشگیری از بروز اختلال افسردگی و پرخاشگری پیشنهاد می-شود. واژه های کلیدی: بیش فعالی، درخودماندگی، پرخاشگری، افسردگی.