منطقه مورد مطالعه در شمال و شمال شرق شهر ده بید در استان فارس -در محدوده بین طول های جغرافیایی?04,?53 تا ?17,?53 شرقی و عرض های جغرافیایی ?41,?30 تا ?52,?30 شمالی- در جنوب غرب ایران قرار گرفته است و بخشی از کمربند دگرگونی فشار بالا- درجه حرارت پایین سنندج-سیرجان می باشد. اکثر ارتفاعات این منطقه دارای روند شمال غرب- جنوب شرق و مطابق با روند کلی جفت کمربند دگرگونی سنندج-سیرجان است. این بخش از کمربند زاگرس دارای ساختارهای دوپلکسی پیچیده بزرگ مقیاس و یا سیستم های فلسی کم یا بزرگ زاویه و با شیب شمال شرقی است. جهت تحلیل دگرریختی، سه برش ساختاری عمود بر روند ساختارهای اصلی رسم شده است. گسل های راندگی موجود به علت حرکت در لایه های با مقاومت متفاوت، حالت سکو و شیبراهه یافته اند و همزمان با حرکت، باعث ایجاد چین های مرتبط با راندگی شده اند. در منطقه لایه های ژوراسیک با میان لایه های شیلی به عنوان سطوح جدایشی عمل کرده اند. برخی از گسل های راندگی در منطقه به عنوان مرز جدایی میان واحدهای چینه شناسی عمل کرده و جابجایی های بزرگ را به وجود آورده اند به گونه ای که واحدهای با سن زمین شناسی متفاوت را در مجاورت هم قرار داده و واحدهای قدیم تر بر روی واحدهای بسیار جوان رانده شده اند و یک سیستم راندگی فلسی شکل گرفته است. با توجه به بررسی نتایج بدست آمده از دیاگرام های جمیسون، اغلب چین ها از نوع خمش گسلی و انتشار گسلی انتقال یافته می باشند.