در سال های اخیر با توجه به مصرف بسیار زیاد سوخت‏های فسیلی و محدود بودن منابع این سوخت‏ها، نفت و گاز بعنوان عمده‏ترین تامین کننده انرژی دنیا فقط برای 42 و 60 سال دیگر می‏توانند جوابگوی نیازهای انرژی جهان باشند. از طرفی دیگر با رشد نیاز بشر به انرژی و افزایش مصرف سوخت‏های فسیلی، مواد آلاینده از جمله گازهای گلخانه‏ای وارد محیط زیست می‏شوند که آثار زیانبار بسیاری برای همه موجودات زنده کره خاکی به همراه دارند. بنابراین رو به اتمام بودن منابع سوخت‏های فسیلی و تخریب محیط زیست توسط آلاینده‏های ناشی از بهره‏برداری از این منابع انرژی، محققان را بر آن داشته است که به دنبال یافتن سیستم های جایگزین با کارایی بالاتر باشند. در طی سال های اخیر، سیکل های ترمودینامیکی جدیدی به منظور استفاده از منابع انرژی های تجدید پذیر وانرژی های هدررفت طراحی و بررسی گردیده است. استفاده از مخلوط‏های دو جزئی به عنوان سیال کارکن که سبب افزایش بازده سیکل‏ها می‏گردد، اصلی‏ترین ویژگی این سیکل‏ها می‏باشد. دمای جوش متغییر در طی فرآیند جوشش مزیت سیستم‏های با سیال دو جزئی است، چراکه به دلیل دو جزئی بودن سیال عامل اختلاف دمای دو جریان در مبادله‏کن گرما کمتر بوده و بنابراین اتلاف اگزرژی کمتری را موجب می‏شود. از میان سیال کارکن‏های دو جزئی، مخلوط آب و آمونیاک به دلیل ویژگی‏های خاص خود مانند: دارا بودن خواص ترمودینامیکی مطلوب، سازگاری با محیط زیست، غیرقابل امتزاج بودن با روغن، پایدار بودن، ارزان بودن و در دسترس بودن، گزینه بسیار مناسبی برای استفاده در سیکل‏های تولید توان امروزی است. هدف در این پروژه استفاده از گرمای اتلافی سیکل توانزایs-co2 (supercritical co2) به واسطه سیکل تبرید جذبی آب-آمونیاک (تولید همزمان) می باشد که تا به حال انجام نگرفته است. در این پروژه دانشجوضمن فراگیری مطالب موجود در ادبیات فن درخصوص استفاده از سیکل‏ تبرید جذبی آب-آمونیاک به منظور استفاده از گرمای هدررفت در سیکل s-co2 ، سیکل مورد نظر را با استفاده از نرم افزار ees مدل سازی خواهد کرد و بر روی آن مطالعه پارامتریک انجام خواهد داد.