چکیده اگرچه هر رشته ورزشی نسبت به ویژگی و نیاز رشته خود و نوع تمرینات و مهارت هایی که انجام می گردد به سطوح مختلفی از تعادل نیاز دارد لیکن از تعادل به عنوان مهمترین پارامتر در شناسایی توانایی اجرای ژیمناست ها نام برده می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای ژیمناست های مبتدی و حرفه ای 6 تا 8 ساله با تأکید بر ویژگیهای آنتروپومتریکی بود. نمونه های این تحقیق را 40 نفر از ژیمناست ها در دو گروه مبتدی (20 نفر با میانگین سن 75/0±95/6 سال، وزن 09/3±7/22 کیلوگرم، قد 1/6±9/118سانتیمتر) و حرفه ای (20 نفر با میانگین سن 75/0±95/6 سال، وزن 01/3±8/21 کیلوگرم، قد4/5±2/121سانتیمتر) تشکیل دادند که هیچکدام از آزمودنی ها ناهنجاریهای اسکلتی نداشتند. آزمودنی ها با استفاده از آزمون های تعادل ایستا (آزمون های سیستم امتیاز دهی خطای تعادل، رومبرگ، شارپند رومبرگ، لک لک و فرشته)، نیمه پویا (آزمون ستاره)، پویا (آزمون های زمان برخاستن و راه رفتن و راه رفتن تاندم) و آزمون تعادل کلی مورد ارزیابی قرار گرفتند و برخی از ویژگیهای آنتروپومتریکی که بنظر می رسد بر تعادل اثرگذار است مورد اندازه گیری قرار گرفتند. با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی t تست در دو گروه مستقل به بررسی نتایج تحقیق پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که تعادل ایستا، نیمه پویا و پویای ژیمناست های حرفه ای بهتر از ژیمناست های مبتدی است و اینکه در آزمون سیستم امتیاز دهی خطای تعادل (آزمون های تعداد امتیاز منفی پا جفت و پا تاندم)، آزمون رومبرگ و آزمون راه رفتن تاندم چون خطای آزمون ها بالاتر از حد 05/0 است، معنادار نیستند آزمون های مناسبی برای ارزیابی تعادل ژیمناست ها بنظر نمی رسند. در بررسی ویژگیهای آنتروپومتریک تفاوت معناداری بین دو گروه مبتدی و حرفه ای مشخص نشد. لغات کلیدی: تعادل ایستا، نیمه پویا، پویا، ژیمناستیک، آنتروپومتریک