بخشی از خطوط راهبردی رفتار خارجی دولت آمریکا با اتکا بر منابع قدرت نرم به پیش می رود. این قدرت بر رویکرد لیبرالیستی مبتنی و به مجموعه ای از مولفه های اخلاقی و فرهنگی اشاره دارد که در ارتباط با سیاست خارجی آمریکا مطرح شده است. این مفهوم در اواخر دهه ی 1980 از سوی جوزف نای ارائه شد، اما پیش از او نیز دیگر نظریه پردازان به "منابع غیرمادی قدرت و کاربست آن در رفتار خارجی دولت ها" توجه داشته اند، این توجه در نظریه ی صلح دموکراتیک، تفسیر پساگرامشینی از چیره طلبی، سازه انگاری و.....، قابل پیگیری است. اما بعد از حادثه ی 11 سپتامبر، که سیاست مبارزه با تروریسم به اولویت سیاست خارجی آمریکا تبدیل شد، نقش آفرینی این طیف از منابع قدرت (نرم افزاری) اهمیّت ویژه ای یافت؛ در همین رابطه می توان به سه رویکرد زیر توجه کرد: رویکرد تغییر رژیم با هدف تحول نرم در مناطق مختلف ؛ سیاست گسترش دموکراسی با هدف ایجاد حکومت های دموکراتیک در خاورمیانه و در نهایت، دیپلماسی عمومی با هدف تأثیر بر افکار عمومی.