در شهرهای سنتی بخش عمده ای از وقت شهروندان صرف انجام فعالیت های تکراری و غیر مفید می شود. انتظار در صف ها، پیمودن مسافت های طولانی برای خرید کالا و دریافت خدمات، معطل شدن در ترافیک های سنگین تنها بخشی از اتلاف وقت در شهرهای سنتی است. زمان هایی که با استفاده از امکانات شهرهای الکترونیک برای شهروندان ذخیره می شود را می توان به مطالعه، استراحت، رسیدن به خانواده، تفریح و امور فرهنگی و مذهبی یا هر کار دلخواه دیگر صرف کرد. در فضای مجازی بسیاری از کارهایی که در فضای فیزیکی برای انجام آنها زمان و هزینه زیادی صرف می شد، به سادگی و با صرف وقت اندکی صورت می گیرند و افراد می توانند از وقت خود استفاده بهتری را ببرند. از سویی دیگر ارائه خدمات شهری در شهرهای الکترونیک به صورت 24 ساعته و شبانه روز صورت می گیرد و شهروندان می توانند خدمات مورد نظر خود در هر زمان دریافت کنند. این پژوهش در راستای بررسی روند تغییر فضای فیزیکی به فضای مجازی و همچنین بررسی تأثیرات ایجاد این فضای جدید به موازات فضای فیزیکی انجام گرفته است. به این منظور براساس مطالعات نظری سه شاخص اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از تبدیل شهر سلسله مراتبی به تک مرتبه ای، تبدیل شهر مکان محور به فضا محور و تبدیل شهر محلی به جهانی که در قالب پرسشنامه ای شامل 32 سوال در محدوده مورد مطالعه که در محله حسین آباد واقع در منطقه 4 شهر تهران قرار گرفته، بررسی گردید و مشخص گردید که فضای مجازی به موازات فضای فیزیکی کار می کند و باعث تسهیل خدمات رسانی به شهروندان شده است و از فرضیات تحقیق، دو فرضیه تبدیل شهر سلسله مراتبی به تک مرتبه ای و تبدیل شهر مکان محور به فضا محور با 99% اطمینان تأیید گردید و فرضیه با تبدیل شهر محلی به جهانی با رد شد. واژه های کلیدی: فضای مجازی، فضای فیزیکی، شهر سلسله مراتبی، شهر تک مرتبه ای، شهر محلی، شهر جهانی، شهر مکان محور، شهر فضا محور، خدمات رسانی