با افزایش ضعف های عملکردی بنگاه های دولتی در دهه های پایانی قرن بیستم، دولت ها و اقتصاددانان به استفاده از خصوصی سازی رو آوردند. نگرش غالب در این مورد این است که خصوصی سازی از طرق مختلف می تواند موجب بهبود کارایی و عملکرد بنگاه های مختلف اقتصادی گردد. در سالیان اخیر واگذاری بانک های دولتی به بخش خصوصی جزء برنامه های اصلی خصوصی سازی در کشورهای مختلف دنیا قرار گرفته است. با توجه به نقش مهم بانک ها در سیستم اقتصادی کشورها و نقش تعیین کننده آن ها در تسریع توسعه، دولت ها سعی می کنند تا با واگذاری مالکیت بانک ها، در وهله اول موجبات افزایش بهره وری و بهبود شاخص های عملکردی بانک های واگذار شده و در نهایت تسریع رشد اقتصادی کشور را فراهم آورند. در این تحقیق اثر خصوصی سازی بر بهره وری در صنعت بانکداری ایران در دوره ی زمانی 88-1380 با استفاده از روش داده ها ترکیبی بررسی شده است. در این تحقیق ابتدا آزمون های f و هاسمن انجام شده استو با پذیرش روش مدل اثرات ثابت ، مدل از روش حداقل مربعات تعمیم یافته (gls) برآورد گردیده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهند که درصد سهام واگذار شده بانک ها به بخش خصوصی باعث افزایش و رشد بهره وری شده است و افزایش تعداد دستگاه های atm به عنوان یکی از شاخص های بانکداری الکترونیک نیز اثر مثبت بر بهره وری دارد، و هر دو فرضیه تحقیق پذیرفته می شوند.