استفاده از کنگر از زمان های گذشته در زندگی انسان ها کاربرد دارویی و غذایی داشته است. با توجه به نقش آنتی اکسیدانی آن، در پژوهش حاضر تاثیر عصاره بر محور هورمونی هیپوفیز- گناد، درصد تحرک و تعداد اسپرم و اسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفته است. حیوانات مورد استفاده در این آزمایش موش های سوری نر بودند که به 5 گروه 15 تایی در قالب گروه های کنترل و تجربی تقسیم شدند. عصاره هیدروالکلی برگ وساقه کنگر که به روش پرکولاسیون تهیه شده بود، با مقادیر mg/kg100، 200، 400 و 800 به هر موش و به مدت 14 روز متوالی به صورت درون صفاقی تزریق شد. یک هفته پس از آخرین تزریق موش ها بیهوش شده و از سیاهرگ باب کبدی خون گیری به عمل آمد. از نمونه های خونی جمع آوری شده برای اندازه گیری غلظت سرمی هورمو ن های fsh ,lhو تستوسترون استفاده شد. سپس موش ها کشته شده، اپیدیدیم و بیضه چپ آن ها برداشته شد. بخش دمی اپیدیدیم برای شمارش اسپرم و بررسی درصد تحرک آن به کار رفت. بیضه ها، پس از وزن شدن، در فیکساتیو فرمالین قرار گرفتند. مقاطع 5 میکرو متری تهیه و با هماتوکسیلین-ائوزین رنگ شدند. داده ها جمع آوری و با استفاده از آزمون های anova و tukey ارزیابی شد. بررسی نتایج حاصل، افزایش معنی داری در تعداد کل اسپرم ها در گروه سوم (mg/kg 400) p<0.01)) و همچنین در قدرت تحرک اسپرم ها(p<0.001) و وزن بیضه ها در گروه های دوم و سوم (mg/kg200 و400) p<0.01)) نشان دادند. میزان تستوسترون در گروه های اول، دوم و سوم(mg/kg 100، 200 و 400) (p<0.001) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری یافت. بررسی های بافتی افزایش معنی داری در تعداد سلول های اسپرماتوسیت اولیه در گروه سوم (mg/kg 400) p<0.001))، سلول های اسپرماتید و اسپرماتوزوئید در گروه های دوم و سوم (mg/kg200 و400) p<0.001)) و سلول های اسپرماتوزوئید در گروه اول(mg/kg 100) p<0.05))، نسبت به گروه کنترل نشان دادند. عصاره برگ و ساقه کنگر با داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی (کوئرستین)، می تواند موجب افزایش تعداد، درصد تحرک اسپرم، وزن بیضه، هورمون تستوسترون و اسپرماتوژنز شود.