این پژوهش با هدف بررسی رابطه متغیرهای خودکارآمدی،فراشناخت، با متغیر ارزیابی حل مسئله دانش آموزان مقطع متوسطه شهریار در سال تحصیلی90-1389 به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. نمونه آماری شامل496 دانش آموز(275 دختر و 221 پسر) بود که به روش خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از: الف) مقیاس ارزیابی حل مسئله هپنر و پترسون(1988)، ب) مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(1982)، ج) مقیاس فراشناخت اونیل و عابدی(1996). داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی(رگرسیون گام به گام و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که 1- بین خودکارآمدی و ارزیابی حل مسئله رابطه مستقیم و غیرمستقیم وجود دارد. 3- بین فراشناخت و ارزیابی حل مسئله رابطه مستقیم وجود دارد. 4- بین خودکارآمدی و فراشناخت رابطه مستقیم وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که مولفه های خودکارآمدی و فراشناخت در مجموع 43 درصد واریانس ارزیابی حل مسئله را پیش بینی می کنند و به ترتیب متغیرهای مقاومت در برابر موانع، نظارت و نظم دهی بیشترین سهم تبیین متغیر اریابی حل مسئله را به خود اختصاص داده اند. همچنین مولفه های خودکارآمدی 25 درصد واریانس فراشناخت را تبیین می کنند. کلید واژه ها: خودکارآمدی، فراشناخت، ارزیابی حل مسئله، مدل یابی ساختاری