قرن بیست و یکم با سازمان های پیچیده، پویا و متحول همراه خواهد بود که عدم اطمینان محیطی از ویژگی های برجسته آن است. این قرن سازمان هایی را به دنیا معرفی خواهد کرد که جهت موفقیت، اثر بخشی و برتری و حفظ بقا به رقابت جهانی می پردازند. پیچیدگی و پویایی محیطی و در یک کلام عدم اطمینان محیطی، سازمان ها را مجبور خواهد کرد تا به جای الگوریتم های ریاضی و خطی و قضاوت های ماشینی از نظریه های عدم قطعیت و عدم اطمینان نظیر نظریه های فازی و آشوب بهره گیرند. محیط شامل همه عواملی است که نیاز به توجه دارند (عوامل فنی، اجتماعی، سیاسی، بومی) و این محیط در برگیرنده‎ی آینده می باشد، و عدم قطعیت شامل تمام مسائلی است که مربوط به آینده می باشد. عدم قطعیت محیطی بدین معنا است که تصمیم گیرندگان درباره عوامل محیطی اطلاعات کافی ندارند و برای پیش بینی تغییرات خارجی با مشکل روبرو می شوند. تصمیم گیری امروزه عموماً در محیط هایی صورت می گیرد که ناپایدار و پیچیده بوده و ابهام در مورد محیط کاملاً نمایان است. در این راستا با مطالعه ی مبانی نظری و نتایج حاصل از تحقیقات پیشین و با توجه به مدل نظری تحقیق، تأثیر متغیر مستقل عدم قطعیت محیطی بر روی 3 متغیر اصلی عوامل ساختار سازمانی شامل تمرکز، رسمیت و استراتژی های کلی، مورد ارزیابی قرار گرفت. بر این اساس و با توجه به مدل مفهومی تحقیق، 3 فرضیه مطرح شد. که در این فرضیه ها به بررسی رابطه میان عدم قطعیت محیطی و عوامل ساختار سازمانی (تمرکز، رسمیت و استراتژی کلی) شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران پرداخته شد. جامعه آماری این تحقیق، مدیران و متخصصان شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران و شرکت های تابعه ی آن می باشد. در این تحقیق برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاد شد. بر این اساس حجم نمونه با توجه به این که جامعه شامل 194 نفر می باشد؛ حداقل 113 نفر برآورد شد. در این تحقیق برای جمع آوری داده های اولیه از پرسشنامه 7 ارزشی استفاده شده است. و تعداد 135 پرسشنامه از مدیران جمع آوری شد. برای آزمون فرضیه ها نیز با توجه به داده های پرسشنامه از ضریب همبستگی و آزمون معادلات ساختاری و از نرم افزارهای spss18 و lisrel8.7 استفاده شده است. یافته ها با توجه به نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه ها حاکی از این است که عدم قطعیت محیطی تأثیر مستقیم و مثبتی بر روی تمرکز، رسمیت و استراتژی های کلی سازمان دارد.