نام پژوهشگر: سنا چاوشیان

بیان سوژه در اتوبیوگرافی های ایران معاصر (عصر قاجار)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علامه طباطبایی - دانشکده علوم اجتماعی 1390
  سنا چاوشیان   محمد سعید ذکایی

خودزندگینامه ها گونه ای از روایتند که به خاطر تفسیری که از سوژگی، دیگری و لغزش میان سطح واقعیت تاریخی و بیان ادبی به دست می دهند بارها دستمایه ی پژوهش های تاریخی، اجتماعی و ادبی قرار گرفته اند. حضور خودزندگینامه در میان اشکال تاریخ نگاری ایرانیان مرهون تاثیر پذیری و ظهور شکل های نوی نگارش همزمان با اولین مواجهات مدرن ایران در عصر قاجار است. این پژوهش به دنبال هویت متنی ست که در اولین رشحات روایت از خود آشکار شده حکایت از لحظه ای می کند که در آن رویکرد راویان ایرانی نسبت به هویت و گذشته ی خود تغییر می یابد. برای این منظور، نظرگاه های فرهنگی، تاریخی و روانکاوانه در کنار روش بنیامین از تفسیر تاریخی قرار گرفته است. با پیش چشم آوردن اتوبوگرافی به عنوان یک "خاستگاه" تاریخی در بیان بنیامین، پیکربندی های مفهومی حول سه خوشه ی روایت، هویت و دیگری شکل گرفت تا ایده خود را در منظومه ی تاریخیش نمایان سازد. به این ترتیب ایده ی تخیل تاریخی خود را در کرانمندی ایده های تخیل در تاریخ نگاری ایرانیان هویدا نمود. ایده ای که شکل سوژه ی متنی را در هر دوره متناسب با صورت تجلی خود تعین بخشیده است.