هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و سبک های یادگیری دانش آموزان متوسطه نظری بود. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه نظری شهرستان بیجار در سال تحصیلی 89-90 بود که از میان آنان، تعداد 315 نفر (شامل150 دختر و 165 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. متغیر پیش بینی کننده، ویژگی های شخصیتی و متغیر ملاک، سبک یادگیری افراد بود، بنابراین برای جمع آوری داده ها از روش تحقیق توصیفی- همبستگی استفاده شد. جهت تعیین ویژگی های شخصیتی آزمودنی ها از آزمون پنج عامل بزرگ شخصیت نئو (مک کری و کاستا،1992) و برای شناسایی سبک های یادگیری دانش آموزان از پرسشنامه سبک های یادگیری کلب(1985) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی، رگرسیون لوجستیک، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون خی دو، آزمونt گروه های مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون پیگیری شفه استفاده شده است. نتایج نشان داد که ویژگی شخصیتی برون گرایی با سبک یادگیری همگرا همبستگی منفی دارد. ویژگی شخصیتی موافق بودن، با سبک یادگیری واگرا همبستگی منفی دارد. ویژگی های شخصیتی روان رنجور خویی و گشودگی به تجربه با هیچ یک از سبک های یادگیری، رابطه معناداری ندارند. همچنین مشخص شد که میان ویژگی های شخصیتی دانش آموزان دختر و پسر و همچنین میان سبک های یادگیری آنان تفاوت معنی داری وجود ندارد و رابطه میان ویژگی های شخصیتی و سبک یادگیری دانش آموزان با رشته تحصیلی آنها نیز معنادار نبود. متغیر پایه تحصیلی، از میان پنج ویژگی بزرگ شخصیتی، تنها با عامل با وجدان بودن همبستگی مثبت دارد.