گسترش اندیشه ضد استعماری در ادبیات معاصر عربی، از زمانی آغاز شد که نخبگان عرب، مردم را از اهداف شوم استعمار، آگاه و آنان را به پایداری در برابر اشغالگران دعوت کردند. از سوی دیگر فشار، سخت گیری و ستمی که دولت های استعمارگر بر ملت عرب روا می داشتند، زمینه را برای تقویت روح " پایداری سیاسی" در مردم آماده ساخت و در این راستا، شاعران نیز با نزدیک کردن زبان شعری خود به زبان و نیازهای جامعه، به سرودن شعر پایداری روی آوردند. درون مایه های سروده های این شاعران را می توان در موضوعاتی مانند موارد زیر به خوبی دید: 1- اعتراض به وجود بیگانگان در کشور 2- محکوم کردن حاکمان محلی، روسای جمهور، وزیران 3- محکوم کردن پیمان نامه های استعماری و انتخابات فرمایشی 4- هشدار به حاکمان وسیاستمداران و ... . این پایان نامه پس از گذری بر وضع سیاسی کشورهای عربی در آستانه عصر جدید، ضمن شناساندن برجسته ترین شــاعران سیاسی عرب در دوره نوین، به ترجمه شعر، بـررسی و تحلیل مضـامین "پایداری سیاسی" در سروده های آنان می پردازد. میزان برخورداری شعر معاصر عربی، از درون مایه های پایداری به اندازه ای محسوس و گسترده است که می تواند گویای پایبندی شاعران به آرمان های مردم و جامعه خویش باشد.آرمان هایی که در این روزها، شاهد تحقق گام به گام آن می باشیم.