تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه ادراک عدالت و رضایت شغلی و همچنین مقایسه رضایت شغلی کارکنان آموزش و پرورش و دانشگاه مازندران انجام شده است. در این تحقیق ادراک عدالت در دو سطح سازمان و جامعه مورد بررسی قرار گرفت و رابطه آن با رضایت شغلی افراد مورد کنکاش واقع شد. از نظریه انصاف، عدالت توزیعی، مبادله، عدالت مراوده ای و عدالت رویه ای به عنوان پشتوانه نظری تحقیق استفاده شد. روشی که در تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفت پیمایش است و از تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. جمعیت مورد مطالعه کلیه کارکنان اداره کل آموزش پرورش استان مازندران و کلیه کارکنان دانشگاه مازندران است که جمعیت آنان برابر با 865 نفر بود که 265 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های رگرسیون خطی دو متغیره، آزمون t، آزمون f، رگرسیون چند متغیره، و کوواریانس استفاده شد. در نهایت مشخص شد که ادراک عدالت سازمانی 4/62 درصد از تغییرات رضایت شغلی را توضیح می دهد و ادراک عدالت اجتماعی 8/48 درصد از تغییرات رضایت شغلی را توضیح می دهد. همچنین بین هر یک از مولفه های ادراک عدالت سازمانی و اجتماعی با رضایت شغلی رابطه معنادار مشاهده شد. پس از ورود همزمان متغیرهای اصلی و متغیرهای شخصی کارکنان به مدل تحقیق مشخص شد که در مجموع متغیرهای تحقیق 7/68 درصد از تغییرات رضایت شغلی را توضیح می دهند و علاوه بر ادراک عدالت سازمانی و اجتماعی، از بین متغیرهای شخصی کارکنان تنها جنسیت مجوز ورود به مدل را دارد. همچنین در مقایسه دو سازمان آموزش و پرورش و دانشگاه مشخص شد که رضایت شغلی و ادراک عدالت اجتماعی کارکنان دو سازمان تفاوتی ندارد اما ادراک عدالت سازمانی کارکنان آموزش و پرورش بالاتر از کارکنان دانشگاه است. نتایج تحقیق حاضر از برازش بالای نظریه تحقیق با یافته های تجربی مشاهده شده حکایت دارد.