نگرش به توسعه برند، عوامل تأثیرگذار بر آن و نحوه تأثیر آن بر نگرش به برند اصلی، از موضوعات اصلی مورد بررسی در این تحقیق می باشند. مسئله اصلی این تحقیق، آن است که در صورت به کارگیری استراتژی توسعه برند، نگرش مصرف کننده به توسعه برند، چگونه نگرش وی را در مورد برند اصلی تحت تأثیر قرار خواهد داد و آیا توسعه برند، در محیط رقابتی امروز می تواند برای شرکت مفید باشد. جامعه آماری این تحقیق، مصرف کنندگان محصولات شرکت پاکسان در شهر تهران می باشد. تحقیق حاضر، استنتاجی، از نوع توصیفی بوده که به صورت مقطعی انجام شده است. روش نمونه گیری به کارگرفته شده در این تحقیق، روش نمونه گیری چند مرحله ای است که در مرحله اول از نمونه گیری خوشه ای (که نوعی نمونه گیری احتمالی است)، استفاده شده است، اما در مرحله دوم از نمونه گیری در دسترس (که نوعی نمونه گیری غیراحتمالی است)، استفاده شده است. حجم نمونه با توجه به نامحدود بودن جامعه، با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 384 عدد بدست آمد. تعداد 420 پرسشنامه در بین افراد جامعه توزیع شد که تعداد 391 پرسشنامه قابل قبول بود. مقیاس مورد استفاده در پرسشنامه، طیف 5 گزینه ای لیکرت است که عدد 1، بسیار مخالف و عدد 2، بسیار موافق را نشان می دهد. یافته ها نشان می دهد که آگاهی از برند، تصویر برند و وفاداری به برند به صورت سلسله مراتبی (به ترتیبی که ذکر شد)، بر روی هم تأثیر دارند. هر سه متغیر فوق الذکر (آگاهی از برند، تصویر برند و وفاداری به برند)، بر روی نگرش به توسعه برند تأثیر دارند که تأثیر تمام روابط (با توجه به مجموع ضریب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم) مثبت می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که با توجه به تأثیر مثبت آگاهی از برند، تصویر برند و وفاداری به برند بر روی نگرش مصرف کننده به توسعه برند، شرکت پاکسان بر روی بهبود این متغیرها از طریق فعالیت های بازاریابی خود، سرمایه گذاری کند تا نگرش به توسعه برند را بهبود بخشد و به طور غیرمستقیم نگرش به برند اصلی (در صورت استفاده از استراتژی توسعه برند)، را ارتقاء دهد.