منطقه گدارسیاه واقع در شمال غربی شهرستان جندق از استان اصفهان در حاشیه جنوبی گسل بزرگ درونه (گسل کویر بزرگ) موضوع مطالعه این تحقیق است. این منطقه از دو دیدگاه اهمیت خاصی دارد. اول آنکه تنها پی سنگ پالئوزوئیک غیر دگرگونی احتمالاً متعلق به سرزمین اورازیاست که در این بخش از ایران مرکزی تاکنون شناسایی شده است. دوم آنکه ساختارهای دگرشکلی عمدتاً متعلق به ترشیاری در این منطقه این امکان را در اختیار ما قرار می دهد تا علاوه بر بازسازی تاریخچه دگرشکلی منطقه بتوان به نقش گسل درونه و جنبش آن در تحولات حاشیه شمال غربی خرد قاره ایران مرکزی-خاوری پی برد. بررسی ساختارهای دگرشکلی در مطالعات میدانی منطقه گدارسیاه شامل چین ها و گسل ها و مطالعات تصاویر ماهواره ای با تکنیک های مختلف نشان داده است که سه رخداد مهم دگرشکلی از ائوسن به این سو منطقه را متأثر ساخته است. رخداد d1 عمدتاً شامل راندگی هایی با جابه جایی به سمت جنوب شرق و مولفه امتدادی چپ لغز به همراه چین های برگشته مربوط به آن علاوه بر چین هایی با امتداد ne و دگرشیبی زاویه دار ظاهر شده است. این رخداد احتمالاً هم زمان با بسته شدن حوضه پشت کمان نئوتتیس در طول گسل درونه در زمان ائوسن فوقانی-الیگوسن بوده است. دومین رخداد دگرشکلی یا d2 در زمان میوسن با راستایی جدید به وقوع پیوسته و به نظر حاصل تأثیر برخورد صفحات عربی-ایران در این منطقه بوده است. چرخش بلوک گسله هایی که به گسل های امتدادلغز راست بر با روند nw محدود می شوند مقدار تقریبی20 درجه در خلاف جهت عقربه های ساعت حول محور قائم را نشان می دهند. این چرخش حکایت از جابه جایی چپ لغز حداقل در حدود 12/1 کیلومتر در طول و عرض گسل های هم پوشان سیستم گسل درونه در منطقه گدار سیاه دارد. هم چنین شواهد چین خوردگی مجدد از دیگر علائم است. سومین رخداد دگرشکلی یا d3 در همان راستا و مکانیزم عملکرد رخداد d2 است و سبب ایجاد چین های باز در رسوبات پلیوکواترنر شده است. هم چنین تراست های فروافتاده مربوط به آخرین فعالیت های گسل درونه در غرب منطقه محسوس می باشد. رخدادهای یاد شده نشان می دهند که تأثیر دگرشکلی در این بخش از ایران مرکزی بیش از آن چیزی است که قبلاً پنداشته شده است.