مفهوم اصلی طراحی براساس عملکرد، فراهم آوردن توانایی طراحی سازه ها به نحوی است که در هنگام زلزله عملکرد قابل پیش بینی و قابل اطمینانی داشته باشند. در این روش، سطح عملکردی موردنیاز سازه پس از ساخت به عنوان یکی از پارامترهای موثر در طراحی در نظر گرفته می شود. در روش های سنتی طراحی براساس عملکرد، رسیدن به سطح عملکردی موردنظر مستلزم تعداد زیادی سعی و خطا برای تأمین تمام قیود طراحی خواهد بود. تغییر متغیرهای طراحی به صورت سعی و خطا ممکن است موجب افزایش وزن سازه شده که این امر در گرو تجربه طراح می باشد و عملکرد مطلوب سازه نیز تضمین شده نیست. برای رسیدن به رفتار مناسب المان های سازه در سطح عملکردی موردنظر باید مسئله طراحی براساس عملکرد در قالب یک مسئله بهینه سازی حل شود.در این پایان نامه برآنیم تا مسئله طراحی براساس عملکردرا در قالب یک مدل بهینه سازی برای حداقل کردن وزن یک قاب دوگانه حل نماییم. ابعاد مقاطع تیر و ستون ها و همچنین بادبند ها به عنوان متغیرهای طراحی و تغییر مکان نسبی طبقات، چرخش مفصل پلاستیک تیرها و ستون ها به عنوان قیود طراحی (محدودیت های طراحی براساس عملکرد) در نظر گرفته می شوند.الگوریتم بهینه سازی الگوریتم جامعه مورچگان (ant colony) می باشد به این ترتیب که برای بهینه سازی سطح مقطع تیر و ستون ها وبادبند ها از دو فضای جستجوی متفاوت استفاده شده است.