تحلیل پوششی داده ها (dea) یکی از روش های پر کاربرد در زمینه ی سنجش کارایی نسبی مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری متجانس با چند ورودی و چند خروجی است. اولین مدل، مدل (ccr)در سال 1978 توسط چارنز، کوپر ، رودز معرفی گردید که با تمرکز بر هر یک از واحدهای تصمیم گیری، اوزانی برای ورودی ها و خروجی های آنها به صورت جداگانه محاسبه و با استفاده از نسبت مجموع ورودی های وزن دار شده به مجموع خروجی های وزن دار شده ، کارایی هر واحد را به دست آورند. یکی از مهمترین سوالات در خصوص این روش، بحث پیرامون اوزان محاسبه شده است. گروهی از محققین معتقدند که محاسبه اوزان مختلف برای شاخص های یکسان در مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری(dmu) متجانس، منطقی به نظر نمی رسد. از اینرو در جستجوی مدلهایی برای محاسبه ی اوزان مشترک (cw) بجای اوزان مختلف برای ورودی ها و خروجی ها برآمدند. اولین بار ، رول و همکارانش (1991) موضوع اوزان مشترک را مورد بررسی قرار دادند. حال برای رتبه بندی اولویت های تصمیم گیرنده در تصمیم گیری چند معیاره(mcdm)، و بسط آن با dea ، می توان از تکنیک های اوزان مشترک در dea استفاده کرد.