هوشنگ گلشیری، یکی از تأثیرگذارترین داستان نویسان ادب معاصر به شمار می آید. توجّه خاص او به حالات روحی و روانی شخصیّت های داستان، آثار او را از حیث روان شناسی تا حدّی از دیگر نویسندگان معاصر متمایز کرده است؛ از همین رو، در این نوشتار با پیش چشم داشتن این نکته، بر آنیم به بررسی آثاری چون رمان شازده احتجاب و مجموعه های «مثل همیشه»، «دست تاریک، دست روشن» و «جبّه خانه» بپردازیم و این آثار را از منظر روان شناسی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم. حاصل کار نگارنده در چهار جستار ارائه شده است. جستار نخست شامل کلیّاتی از زندگی گلشیری و ویژگی های داستان نویسی اوست. در جستار دوم، به بررسی نقد روان شناختی و نیز ارتباط دو دانش روان شناسی و ادبیّات پرداخته ایم. در جستار سوم، با معرفی برخی از مکتب های روان شناسی، مهم ترین اصول این مکتب ها را مورد بررسی قرار داده و سپس در جستار چهارم، به تحلیل آثار گلشیری از دیدگاه این مکتب های روان شناسی پرداخته ایم