روش های فلورسکوپی، بزرگترین منبع دز تابش شغلی در پزشکی هستند. در روش های فلورسکوپی تهاجمی بیماران در معرض پرتو اولیه قرار می گیرند، در حالیکه کارکنان در معرض تابش پراکنده هستند. دز تابشی کارکنان انجام دهنده این روش ها، غیریکنواخت، با دز نسبتاً بالای گردن و سر و اندام های تحتانی و دز کمتر تنه و دیگر نواحی حفاظت شده توسط حفاظ ها است. کمیته بین المللی حفاظت پرتو (icrp)، استفاده از دز موثر ?(e?_eff) را برای برآورد اثرات پرتوگیری ناحیه ای و ارتباط آن با ریسک ناشی از پرتوگیری معادل تمام بدن و هم چنین استفاده از 2 دزیمتر فردی را برای محاسبه دقیق تر دز موثر کارکنان انجام دهنده روش های تهاجمی، توصیه کرده است. بر همین اساس، به منظور برآورد میزان پرتوگیری شغلی، پرتوگیری 13 نفر از کارکنان انجام دهنده روش های تهاجمی قلب در بیمارستان آریا در رشت، با استفاده از 2 بج حاوی دزیمترهای گرماتاب (tld) ، از نوع lif:mg,cu,p ، مورد بررسی قرار گرفته است. میزان دز موثر پرتوکاران این مرکز با اعمال ضرایب کالیبراسیون ecc و rcf و با استفاده از الگوریتم های توصیه شده توسط کمیسیون بین المللی حفاظت در برابر اشعه (icrp) و کمیسیون ملی حفاظت در برابر اشعه (ncrp) به ترتیب در گستره ی کمتر از 1 میکروسیورت تا 87 میکروسیورت و کمتر از 1 میکروسیورت تا 81 میکروسیورت برآورد شده است.