چکیده امروزه مصرف ماهی به عنوان یک منبع پروتئینی به جای دیگر منابع پروتئینی، باعث سوق دادن صنعت آبزی پروری به سمت تولید فراورده های با کیفیت بالا شده است. یکی از مهمترین معیارها برای تعیین کیفیت گوشت ماهی، میزان اسیدهای چرب ضروری آن می باشد. اسیدهای چرب جزء فعال لیپیدها می باشند که نقش مهمی در رشد و تغذیه دارند. به دلیل توسعه جوامع بشری، تحقیق برای منابع جدید غذایی ضروری به نظر می رسد. بنابراین تحقیقی به منظور بررسی امکان پرورشی سیاه ماهی در شرایط مختلف انجام شد. این ماهی در اکثر آب های شیرین ایران زندگی می کند و مفاومت قابل قبولی به شرایط نامساعد محیطی دارد. همچنین این ماهی کیفیت ارگانولپتیک مطلوبی به عنوان یک غذا دارد. در این مطالعه پس از صید سیاه ماهیان انگشت قد به چهار گروه تقسیم شدند و در آب شیرین و آب لب شور (24،12،6 گرم در لیتر) به مدت 18 هفته پرورش یافتند. در طول مدت پرورش تمامی گروه ها با جیره غذایی یکسانی و به صورت دستی تغذیه شدند. افزایش میزان شوری باعث بالا رفتن میزان رطوبت و کاهش میزان چربی در عضله سیاه ماهی شده بود ولی هیچ تاثیری روی کیفیت شیمیایی کبد ماهی نداشت. در مورد پروفایل اسیدهای چرب، شرایط مختلف پرورش هیچ تثیری روی میزان اسیدهای چرب اشباع (sfa) در عضله نداشت، در حالی که افزایش میزان شوری باعث افزایش میزان sfa در کبد شده بود. در مورد اسیدهای چرب با یک پیوند دوگانه (mufa)، با افزایش میزان شوری میزان آنها در هر دو بافت عضله و کبد کاهش یافته بود ولی در مورد اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه (pufa) با افزایش شوری میزان آنها افزایش پیدا کرده بود. در هر دو بافت عضله و کبد با افزایش شوری میزان دوکوزاهگزانوئیک اسید (dha) و ایکوزاپنتانوئیک اسید (epa) که از اسیدهای مهم چرب امگا-3 هستند افزایش یافته بود. با در نظر گرفتن نسبت اسیدهای چرب امگا-3 به امگا-6 و نسبت pufa به sfa، مطالعه حاضر نشان داد که سیاه ماهی پرورش یافته در شرایط مختلف برای تغذیه انسان مناسب است. کلمات کلیدی: سیاه ماهی، ترکیبات مغذی، پروفایل اسیدهای چرب، آبزی پروری