چکیده پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین توانمندسازی، خودکارآمدی و عملکردشغلی در کارکنان اداره آموزش و پرورش مرودشت و درودزن انجام شده است. برای دستیابی به این هدف از یک طرح همبستگی استفاده شده است. آزمودنی ها عبارت بودند ازتمام 130نفر(123نفر مرد و 7 نفر زن) کارکنان این دو اداره. برای جمع آوری داده ها مقیاس توانمندسازی اسپریتزر(1995)،مقیاس خودکارآمدی شرر و آدامز(1982) ومقیاس عملکردشغلی پاترسون(1990) بر روی آزمودنی ها اجرا شد.تحلیل داده ها نشان داد که بین توانمندسازی با عملکردشغلی وخودکارآمدی با عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین برخی از مولفه های این سه متغیر نیز روابط مثبت معنی داری وجود دارد.از میان متغیرهای جمعیت شناختی هیچکدام رابطه وتفاوت معنا داری با عملکرد شغلی ندارد. درمجموع می توان گفت که توانمندسازی و خودکارآمدی می توانند پیش بینی کننده های عملکردشغلی باشند. کلید واژه ها: توانمندسازی، خودکارآمدی، عملکردشغلی.