تحولات همه جانبه در قرون اخیر و بخصوص پیشرفت سریع تکنولوژی ارتباطات طی چند دهه گذشته، سبب گردیده است تا جوامع بشری بصورت یک کلونی پیچیده و بهم پیوسته ای در آیند.کشورهای جهان در حال حاضر نه بعنوان سرزمینهای مجزا و با فواصل طولانی از یکدیگر بلکه بعنوان اعضاء یک خانواده واحد در قالب جامعه جهانی تجلی پیدا کرده اند. جهان با همه عظمت خود، امروزه بسیار کوچک وکوچکتر شده است، در این جهان که منابع اقتصادی در آن محدود، اما اساسا" نیاز بشری نامحدود می باشد، منافع دولتها بیش از پیش در تقابل جدی با یکدیگر قرار گرفته اند. تضاد منافع و نابرابریها از یکسو ، وابستگی متقابل وارتباطات نزدیک وپیچیده از سوی دیگر، کشورها را در وضعیتی قرار می دهد که یا بایستی با همدیگرهمکاری وهمیاری نمایندویا اینکه با یکدیگر تضاد منافع داشته واحتمالا با همدیگر درگیر شوند. اما متاسفانه کشورها تجربه تلخ چندین قرن درگیری ، کشتار وجنگ را در پشت سر خود دارند وجو غالب جهانی دیگر حق اشتباه وبازگشت به گذشته را به دولتها نمی دهد.جامعه جهانی چندین دهه است که پس از دو جنگ جهانی خانمان سوز در جهت همزیستی وبسوی همبستگی کامل گام بر می دارد واین نوع همکاری در سطح جهانی، مستلزم تبعیت از ضوابطی بین المللی است. از این رو باید مقررات، قوانین وضمنا" هنجارها وقواعدی وجود داشته باشند که تمامی اعضاء جامعه جهانی خود را به آنها پایبند دانسته وعمل بدانها در صحنه بین المللی را بپذیرند.این مقررات ابتدا" به صورت پراکنده در جهان پدیدار شدند ودر قلمرو بسیاری از مسائل، دولتها را به یکدیگر نزدیک کرده وعرف بین المللی را تشکیل دادند.اما از آنجائی که همکاری در محدوده مقرراتی سازمان یافته میسر می گردد، از اواخر قرن نوزدهم سازمانهای بین المللی در چندین قلمرو تشکیل گردیدند.یکی از این قلمرو ها سازمانهای بین قاره ای از قبیل سازمان کنفراس اسلامی بوده است که مدعی می باشد می تواند به کمک دول اسلامی، این هدف یعنی دستیابی به وحدت وهمبستگی اسلامی می باشد را جامعه عمل می پوشاند. اما از آنجائی که اقدامات وفعالیت سازمان های بین المللی هرگز درقالب نظام بین المللی وحوزه روابط سازمان ها با یکدیگر، ویا با دولتها محصور نمانده لذا.بدیهی است که سازمان ها چه به لحاظ محل استقرار، وچه از حیث فعالیت ها واشتغالات خویش تا حد زیادی به کشورها متکی می باشند. سازمان ها ناچارند برای تامین نیازهای خود در فضای حقوق ملی کشورها نیز به اعمال حقوقی مختلف مبادرت ورزند وبر نظام حقوقی کشورهای ذی ربط گردن نهند. سازمان های بین المللی ممکن است در حیطه روابط خود با اشخاص خصوصی تعهدات قراردادی والزامات غیر قراردادی خود را نقض وبدین وسیله مطرح شدن مسئولیت خود را فراهم آورند. مع ذلک اگر نظم عمومی کشور ذیربط وحمایت از اشخاص ایجاب نماید که سازمان بین المللی از قوانین ومقررات ملی تبعیت نماید، بحث مزایا و مصونیت سازمان ها مطرح می گردد که سازمان کنفرانس اسلامی نیز با توجه به قاره ای بودن سازمان وعضویت ایران در این سازمان بسیار محترم جلوه نموده واساسا" برشماری مزایا و مصونیت های این سازمان اهمیت ویژه ای دارد.