عوامل هیدرولیکی جریان نقش بسزایی در ایجاد فرسایش و تخریب سواحل رودخانه ها دارند . افزایش دبی باعث افزایش سرعت ، تنش برشی و گردابها گردیده که این خود سبب ایجاد آبشستگی در بستر و پای دیواره ها می گردد . با توسعه آب شستگی بستر و دیواره ها ، ارتفاع و شیب قرارگیری دیواره ها افزایش یافته و اثر نیروی ثقل موجب ریزش و تخریب آنها می گردد . از جمله روشهای حفاظت سواحل ، ساخت سازه هایی است که بر خطوط جریان تأثیر گذاشته و موجب انحراف آنها از دیواره ها به وسط رودخانه می گردد و یا با کاهش سرعت از شدت برخورد جریان با دیواره کاسته و قابلیت رسوب گذاری جریان را افزایش می دهند . ساخت انواع مختلف آب شکن ها از جمله این روشها می باشند .احداث آب شکن یکی از روشهای ساماندهی و کنترل فرسایش در رودخانه و تغییر آن به نحو مطلوب است . عمدتاً آب شکن ها بر دو نوع متخلخل و نفوذ ناپذیر می باشند . آب شکن های نفوذ ناپذیر عمدتاً پر هزینه بوده و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشند . آب شکن های نفوذ پذیر علاوه بر اینکه رژیم بستر را کمی تغییر می دهد ، در بعضی موارد مقاومت دلخواه را در برابر سرعت جریان و فرسایش دیواره رودخانه ندارد و نیز با مشکل نفوذ رسوبات به داخل بدنه ، تغییر مورفولوژی رودخانه و فرسایش دماغه مواجه هستند . در این رساله سعی شده است آب شکن مرکب بصورت نفوذ پذیر در پایین و نفوذ ناپذیر در بالا و برعکس، همچنین عملکرد آن در یک فلوم 6 متری و به عرض 75 سانتی متر و دیواره ازجنس پلکسی گلاس در شرایط آب زلال و بستر زنده و مطالعه مزایا و معایب آن در مقایسه با آب شکن های همگن مورد تحلیل قرار گیرد.