در منطقه دهسرد واقع در جنوب غرب استان کرمان و در زون ماگمایی سنندج- سیرجان دایک های متعددی رخنمون یافته اند. این دایک ها به طور عمده استوک گرانیتوئیدی سیاه کوه و سنگ های آهکی بخش جنوبی و فلیش های ژوراسیک بخش شمالی را قطع نموده اند که بر این اساس آنها به دو دسته دایک های شمالی و جنوبی تفکیک می شوند. دایک ها از لحاظ ترکیبی از انواع حدواسط و اسیدی هستند. دایک های حدواسط در منطقه شمالی شامل مونزودیوریت وکوارتز لاتیت پورفیری و دایک های اسیدی شامل ریولیت پورفیری است؛ در حالیکه در منطقه جنوبی دایک های حدواسط شامل مونزودیوریت وکوارتزمونزودیوریت و دایک های اسیدی شامل آلکالی گرانیت می باشد.کانی های اصلی تشکیل دهنده دایک های حدواسط عبارتند از پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم و کلینوپیروکسن و در دایک های اسیدی شامل کوارتز، پلاژیوکلاز و فلدسپارآلکالن هستند. بافت عمده دایک های حدواسط در بخش جنوبی گرانولار تا میکروگرانولار و در بخش شمالی پورفیری می باشد. دایک های حدواسط متاآلومینوس و دایک های اسیدی کمی پرآلومینوس هستند و درکل از نظر ژئوشیمی، در سری کالکوآلکالن قرار می گیرند. براساس گونه شناسی، دایک از گرانیتوئیدهای نوع i بوده اما انواع اسیدی به شدت تفریق یافته هستند. نمودارهای تشخیصی ژئوشیمیایی حاکی از آن است که دایک ها در یک حاشیه فعال قاره ای مرتبط با قوس در نتیجه فرورانش اقیانوس نئوتتیس توسعه یافته اند.