امروزه مشارکت دادن خواننده در نوشتار متون علمی مورد اهمیت گسترده ای واقع شده است. نوشته های علمی به تدریج کلام بی طرفانه و غیرشخصی خود را از دست داده و به عنوان تلاشی متقاعد کننده شامل تعامل بین نویسنده و خواننده در نظر گرفته می شوند . نوشته های علمی با به بکارگیری زبان به روابط اجتماعی شکل داده و استدلال متقاعد کننده ای را فراهم می سازند. در نوشته های علمی شکل گیری هویت توسط عوامل مختلف اجتماعی و علمی محدود می شود چنانچه نویسندگان از تجربه های شخصی خود در متون استفاده می کنند. یکی از این عوامل مسأله جنسیت می باشد. علیرغم اهمیت این موضوع، تحقیقات زیادی راجع به جنسیت در متون علمی صورت نگرفته است. در این مطالعه با تمرکز بر روی ابزارهای مشارکت دادن خواننده، به بررسی تعامل علمی میان نویسندگان مرد و زن در 120 مقاله پژوهشی در زمینه های زبانشناسی کاربردی، روانشناسی، جامعه شناسی و آموزش پرداخته می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که هیچ رابطه ای میان جنسیت نویسندگان و شیوه بکارگیری زبان (ابزارهای مشارکت دادن خواننده) وجود ندارد. علاوه بر این، هیچ تفاوت قابل توجهی میان نویسندگان مرد در بکارگیری این ابزارها مشاهده نشد. در حالیکه نویسندگان زن در استفاده از این ابزارها از الگوی یکسانی پیروی نمی کنند. با وجود اینکه متغیر جنسیت هیچ تأثیری بر روی بکارگیری ابزارهای مشارکت دادن خواننده ندارد، استفاده از این ابزارها در رشته های مختلف یکسان نمی باشد. بنابر این شیوه بکارگیری زبان توسط نویسندگان مرد و زن تحت تأثیر جنسیت آنها نمی باشد بلکه این موقعیت های خاص اجتماعی و گفتمان های میان رشته ای است که می تواند در شیوه بکارگیری زبان موثر باشد .