پیش بینی اقلیم آینده متکی بر مدل های عددی کامپیوتری هستند که به مدل های گردش عمومی (gcms) معروف می باشند و هدف آنها شبیه سازی سیستم اقلیم زمین است. به دلیل تفکیک کم، حذف و یا ساده سازی برخی پدیده های خرد مقیاس در مدل های گردش عمومی جو، آنها نمی توانند تقریب درستی از شرایط آب و هوایی ناحیه ی مورد مطالعه را ارائه دهند. لذا باید خروجی این مدل ها توسط مدل های دینامیکی منطقه ای و یا آماری ریزگردانی شوند. در این مطالعه داده های روزانه ی مدل های گردش عمومی hadcm3، ipcm4 و gfcm21 تحت سناریوهای a1b، a2 و b1 توسط مدل آماری lars-wg نسخه 5 در مقیاس ایستگاهی ریز مقیاس شدند. توانمندی مدل lars-wg در شبیه سازی اقلیم گذشته ایستگاه های استان های کرمان و یزد با کاربرد سناریوی حالت پایه و داده های دیده بانی مورد تایید قرار گرفت. سپس پارامترهای بارش، تابش، دمای کمینه و بیشینه دوره 2030-2011 در ایستگاه های منطقه مورد مطالعه مدلسازی شد. برای بررسی و لحاظ عدم قطعیت در مدلسازی، توانمندی و میزان دقت هر یک از مدل - سناریوها در مدلسازی بارش و دمای ایستگاه ها برای دوره مشاهداتی محاسبه گردید و وزن هر یک از مدل – سناریوها در خروجی آنها ادغام گردید. نتایج این تحقیق نشان می دهد که میزان بارش و دما در دهه 2020 نسبت به دوره ی آماری در همه ی ایستگاه های منطقه مورد مطالعه با افزایش روبرو خواهد بود در پارامتر بارش بیش ترین افزایش بارش در ایستگاه بافت به میزان 3/82 میلی متر معادل 34 درصد رخ خواهد داد و کمترین افزایش نیز در ایستگاه یزد به میزان 9/5 میلی متر معادل 10 درصد خواهد بود. هر چند بارش های تابستانه در ایستگاه های مورد مطالعه قابل ملاحظه نیستند، اما نتایج این تحقیق نشان دهنده ی افزایش بارش های تابستانه در منطقه است. نتایج حاصل از شبیه سازی دما در دوره ی آماری 2030-2011 نشان می دهد که بیش ترین افزایش دما در ایستگاه یزد به میزان 8/0 درجه سانتیگراد و کمترین افزایش نیز در ایستگاه رباط پشت بادام با 3/0 درجه سانتیگراد رخ خواهد داد. ایستگاه های کرمان، بم، شهربابک و سیرجان در دهه 2020 نسبت به دوره ی آماری 7/0 درجه سانتیگراد ، ایستگاه جیرفت 6/0 درجه سانتیگراد و ایستگاه های طبس، انار، کهنوج، بافت و رفسنجان 5/0 درجه سانتیگراد گرم تر خواهند شد.