شهرها، به مثابه ارگانیسمی پویا هستند که مانند موجودات زنده به وجود می آیند، رشد می کنند و به تکامل می رسند و در نهایت به فرسودگی می رسند. شهرهای تاریخی نیز در زمانهای متمادی و در طی قرون پدید می آیند و به مرور زمان توسعه می یابند. درروند این توسعه عناصر جدیدی به وجود می آیند و تغییر می یابند و در مواردی دچار فرسودگی می شوند. در حال حاضر تحولات پرشتاب اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و صنعتی تغییرات بزرگی را در فضای کالبدی بافت های تاریخی به وجود آورده است. به خصوص در سالهای اخیر (پس از انقلاب صنعتی در اروپا) با ورود ماشین ساختار شهر دگرگون شده است و با اعمال طرح هایی از قبیل طرح جامع و منطقه ای در بافت تاریخی، جداره خیابانهای کشیده شده در داخل بافت تاریخی دارای ارزش تجاری شده و از طرفی باعث افزایش ترافیک شده است و لذا باعث کاهش تراکم جمعیت مسکونی بافت تاریخی شده است. به نظر می رسد با ادامه چنین روندی این فرسودگی مانند یک بیماری تمام پیکره بافت تاریخی را تحت تاثیر قرار خواهد داد و در نهایت منجر به نابودی این میراث ملی خواهد گشت. در این تحقیق سعی شده با طرح یک راه حل پیشنهادی از توسعه این روند در میراث باارزش گذشته جلوگیری شود. فرضیه آن است که با دخل و تصرف کالبدی و طراحی جدید در بافت تاریخی بتوان برخی از معضلات فرهنگی، اجتماعی موجود را از بین برداشت .